Benjamin Winter and The Make Believe - The Wind Blows Way Up High

Tweede cd van Amerikaanse songwriter is een mooie plaat voor de donkere dagen

Tekst: Tirza de Fockert ,

De Amerikaanse songwriter Benjamin Winter, die al weer een paar jaar vast onderdeel is van de Nederlandse songwriterscene, levert met The Wind Blows Way Up High een volwassen plaat af voor de donkere dagen.

Tweede cd van Amerikaanse songwriter is een mooie plaat voor de donkere dagen

Benjamin Winter is een vreemde eend in de bijt van de Nederlandse songwriterscene. De voormalige atleet, die zijn carriere in American football op moest geven wegens een blessure, had al een aardige grassroots following opgebouwd in de Verenigde Staten – onder andere door tours met Arcade Fire en Angus en Julia Stone - toen hij een aantal jaren geleden zijn thuisland voor Nederlandse bodem verruilde. Hier vormde hij de band The Make Believe, met wie hij The Wind Blows Way Up High maakte, de opvolger van zijn debuut Amber Alley and After uit 2005.

Opener A Crown begint met een dromerig gitaarintro maar barst al snel los in een meeslepende climax zoals ook Damien Rice dat zo goed kan. De stem van Benjamin Winter, die in de rustige momenten warm en ontspannen klinkt, krijgt in dergelijke climaxen – er volgen er meer op de cd – alle ruimte om intens los te gaan. A Crown gaat zo naadloos over in Islands dat het een blik op de cd-speler vereist om te beseffen dat het hier eigenlijk om twee nummers gaat. Ook dat is iets wat veel op het album terugkomt: de verschillende nummers sluiten zo goed op elkaar aan dat je de shuffle-knop niet eens aan wilt zetten.

Dat betekent niet dat het op The Wind Blows Way Up High ontbreekt aan afwisseling. Lieve, kleine luisterliedjes als Lighter Side, van het kaliber ´ogen dicht en meedromen´, worden afgewisseld met meer opgewekte, uptempo nummers zoals het alt.country-achtige Lullaby en The Beat, waarbij het moeilijk is de verleiding om mee te zingen en te dansen te weerstaan.

Is er dan niets negatiefs te melden over The Wind Blows Way Up High? Compositioneel zit de plaat goed in elkaar, en het volle geluid van de band – met onder andere cello, piano, gitaar, drums en op diverse nummers de ondersteuning van een zangeres – maken het een mooie luisterplaat voor de donkere dagen. Tegelijkertijd bekruipt je zo af en toe het gevoel van “waar ken ik dit ook alweer van?” Heel vernieuwend is het allemaal niet. Het heeft allemaal wel veel weg van de al eerder genoemde Damien Rice. Maar als een plaat zo goed in elkaar zit als The Wind Blows Way Up, is dat niet iets om lang bij stil te staan.

Benjamin Winter and The Make Believe staan 14 oktober in Paradiso voor de officiële cd-presentatie.