De Grote Prijs van Nederland is een nationale popcompetitie, die al bijna 25 jaar muzikale talenten de kans biedt om een stap dichterbij een glansrijke carrière te komen. Zo heeft de Grote Prijs aan het begin gestaan van onder meer de groovende Pete Philly en de excentrieke Roosbeef. Deze avond de eer aan zeven zeer verschillende maar verassende singer-songwriter acts tijdens de kwartfinale in Pakhuis Wilhelmina.

Want verschillend waren ze zeker. Normaliter denkt men bij de term singer-songwriter aan een muzikant die persoonlijk getinte teksten brengt en zichzelf doorgaans akoestisch begeleidt. Tegenwoordig zijn er ook veel muzikanten die hun band als middel gebruiken om hun persoonlijke visie mee te uiten. Dit was een ideale gelegenheid om een dwarsdoorsnede van dit genre in een avond te ervaren.

Brown Hill deed de aftrap. De zanger is een opvallende verschijning, die met zijn band een grote dosis soul als het ware de zaal in blaast. Het enthousiasme van de band is aanstekelijk voor het publiek. Met nummers als Ghetto Queen brengen zij een zomerse zwoele sfeer. Helaas heeft de band net als de andere deelnemers maar vijftien minuten om zich te bewijzen, voordat het podium wordt omgebouwd voor zangeres Delise.

Delise, onder andere bekend van het tv-programma Rock Nation, wordt niet voor niets door verschillende media het beste bewaarde geheim van de Nederlandse popmuziek genoemd. Een klein meisje met een grootse stem. Deze avond doet ze het niet alleen en zorgen een zestal bandleden voor een extra dimensie in haar nummers. Haar stem klinkt zuiver, haar nummers liefelijk en het gaat er allemaal in als zoete koek. Ondertussen stroomt het publiek binnen.

Vervolgens is het Anne Roos Rosa de Carvalho die haar stem en pianospel  mag laten horen. Anne Roos oogt vrij serieus als ze het podium betreedt. Het blijkt dat schijn bedriegt. Haar melodieuze muziek is even wennen, maar zeker vernieuwend. Ze zingt in een korte tijd over de vele aspecten van het leven. Anne wordt bijgestaan door celliste Masha van Nieuwkerk, die vooral in het nummer Niets Verdwijnt een leuke toegevoegde waarde heeft.

Met invloeden van onder andere Room Eleven, Kate Nash en Lily Allen speelt Sandra van Nieuwland onder de naam Samadeus een aantal toegankelijke nummers. De blonde schone heeft na een studie Muziekwetenschappen besloten om zich serieus toe te leggen op muziek. Inmiddels maakt Sandra deel uit van de band Applethree en zet ze in Pakhuis Wilhelmina een pakkend optreden neer.

Na de drie vrouwen weer tijd voor mannen. En wat voor mannen. De Amsterdamse band Lee Mason weet van aanpakken. Het trio begint wat ingetogen, maar komt na het eerste nummer volledig los. De akoestische nummers worden met liefde gespeeld en ademen een intieme sfeer uit. Het publiek is lichtelijk euforisch en de band behaald met zijn laatste nummer een waar hoogte puntje. Een ding is zeker: deze jongens hebben oog voor muziek én detail.

Wie ook oog voor muziek heeft is Chy-Kyria. Eerder zong zij mee in het programma The X-factor.  Nu staat ze zonder al te veel poespas, maar met een podium vol muzikanten, haar mannetje tussen de singer-songwriters. De meningen over haar zangkunsten zijn verdeeld, maar eerlijk is eerlijk: zingen kan ze.

Tot slot de beurt aan Steffen Morrison. De songwriter, afkomstig uit Suriname, klinkt als soulzanger John Legend. Met zijn warme stemgeluid en band met een heerlijke instrumentale goove wint hij het publiek al snel voor zich. Morrison´s muziek is geïnspireerd door zijn eigen leven. Tijdens de nummers Damn These Eyes en Still You is het onmogelijk om stil te blijven staan.

Kortom: een waardige afsluiter van deze enerverende avond. Zeven muzikanten hebben laten zien wat zij in huis hebben. Nu is het aan het publiek en de jury wie er door mogen naar de halve finale. De namen worden begin juli, na afloop van alle kwartfinales, bekend gemaakt.

Gezien: kwartfinale Grote Prijs van Nederland, singer-songwriter,
Pakhuis Wilhelmina, 25 juni 2009.