Cold War Kids te lang in The Max

"Homecoming show" Patrick Watson in het voorprogramma

Tekst: Christiaan Walraven Fotografie: Niels Vinck, ,

Patrick Watson en Cold War Kids hebben beiden dit jaar een prachtplaat afgeleverd en ook de livereputaties van beide bands liegen er niet om. Welke van beide bands het hoofdprogramma zal vertolken is in Nederland inmiddels zeker niet meer evident.

"Homecoming show" Patrick Watson in het voorprogramma

Week 7 en week 37 waren de weken waarop respectievelijk Robbers & Cowards van Cold War Kids en Close to Paradise van Patrick Watson door VPRO's 3VOOR12 werden uitgeroepen tot Album van de Week. Met de livereputatie van beide bands meegerekend zijn de verwachtingen zeer hoog vanavond in de uitverkochte grote zaal van de Melkweg. Alle reden om de laatste clubshow van Editors, die tegelijkertijd in Paradiso speelt, over te slaan. Allereerst mag Patrick Watson de buzz rond zijn muziek komen verantwoorden. Hij stond al zeer vaak in Amsterdam met een aantal solo shows en optredens in de voorprogramma's van onder andere James Brown, Interpol en Loney, Dear. Voor hemzelf blijkbaar al zo vaak dat hij spreekt van een "homecoming show". De eer is aan Cold War Kids om de laatste voorprogrammashow in Amsterdam van dit wonderkind te hebben. Of dit een voordeel is, valt sterk te betwijfelen. De set van Patrick is zo sterk en de muzikanten zijn zo vol overgave met de muziek bezig, dat Cold War Kids hard op weg is hetzelfde lot te ondergaan als zij zelf eerder dit jaar over Clap Your Hands Say Yeah afriepen als voorprogramma. Wie kan er immers tegen een man op, die in het midden van de zaal een vijftienhonderdkoppig a capella koor weet te dirigeren? Na het voorprogramma vertrekken dan ook veel bezoekers. Dit is zeker niet terecht, want de band die Clap Your Hands Say Yeah van het podium veegde en met de grond gelijk maakte, zal zich hier niet zomaar gewonnen geven. Cold War Kids heeft zelfs zoveel vertrouwen in eigen kunnen dat ze Patrick Watson een toegift laten doen en de vriendschap is duidelijk wanneer beide bands in elkaars set een nummertje meespelen. Na een half uurtje verbouwen begint de set van Cold War Kids. Met het doek achter het podium waarop de woorden "100 Years of Solitude yet only 12 Years Old" staan geschreven zit de stemming er meteen goed in. De teksten van Cold War Kids zijn duidelijk niet die van de vrolijke soort. Drankproblemen en zonden zijn bij deze band altijd aan de orde van de dag. Het hoogtepunt van het optreden, We Used To Vacation, zit helaas veel te vroeg in de set en de band kan met slechts één album op zak niet de vijf kwartier vullen met louter sterke nummers. Volgende keer kan de spanningsboog wellicht beter gespannen blijven door de zwakkere nummers weg te laten en gewoon een klein uurtje te schitteren. In de tour langs de concertzalen van Amsterdam zijn voor Cold War Kids inmiddels de zalen van Paradiso en de Melkweg op en blijft er nog maar één zaal over in Amsterdam om de ronde af te maken. Aan de hand van dit optreden is deze echter nog een aantal stapjes te groot en zullen we eerst een tweede album moeten afwachten om te weten te komen of deze band dan genoeg sterk materiaal heeft om te blijven overtuigen. Gezien: Cold War Kids & Patrick Watson Melkweg, Dinsdag 30 Oktober 2007 Recensie: Christiaan Walraven Fotografie: Niels Vinck