Een van de leukste platen die deze week in 3voor12’s Luisterpaal te vinden is, is The Grey Light van het Amsterdamse MeloManics. Hun frisse mix van electro, funk en rock doet denken aan Goose en !!!, met een vleugje Kaiser Chiefs. 3VOOR12/Amsterdam sprak met drummer Ben Olgers over het leven als muzikant, de nieuwe plaat en het nijpend tekort aan grijze schoenen. Electro MeloManics bestaat naast Ben op drums uit zanger/gitarist Guido Schuurman en Jeroen Joosten op keyboards. In 2003 brachten ze hun eerste EP From The Factory uit. Na succesvolle optredens op Parkpop, 5daysoff en het bevrijdingsfestival in Haarlem komt het electro-rock trio deze week met hun eerste album The Grey Light. De bandnaam MeloManics is afgeleid van melomanie, wat de medische term is voor 'een overdreven liefde voor muziek'. Gevraagd naar de invloeden van MeloManics schudt Olgers dan ook gelijk een hele lijst met bands uit zijn mouw. Van Kraftwerk, Daft Punk en New Order tot Faith No More en Bloc Party. Ook Haagse electro ziet hij als een grote invloed. "Ik weet nog dat ik begin 2000 echt on-ge-loof-lijk onder de indruk was van het eerste deel van Mixed up in The Hague van I-f. Die plaat heb ik helemaal grijs gedraaid en heeft me enorm beïnvloed. Er zit een verademing aan stijlen in die cd, echt fantastisch." Toch wil Ben MeloManics liever niet bestempelen als dance-muziek. "Dance acts zijn vaak zo saai op het podium. Dan sta je met z'n allen naar iemand te kijken die de hele avond niet meer doet dan aan een paar knopjes draaien. Wij proberen er wat meer een show van te maken, gooien er wat meer rock 'n roll in. Er moet wat te beleven zijn op het podium." Grijs De MeloManics traden traditioneel op in rode pakken, maar geheel in stijl met de titel van het nieuwe album worden deze natuurlijk grijs. "Dat is gelijk ook dè kleur voor het komende modeseizoen", zo weet Ben. "Jaja, met zulke dingen houden wij ons ook bezig." Onder een grijs pak draag je natuurlijk grijze schoenen, maar die blijken nog niet zo makkelijk te vinden. "Ik heb wel 100 paar zwarte schoenen in de winkels zien staan, maar grijze zijn nergens te bekennen", constateert Olgers, en dat brengt hem gelijk bij de titel van MeloManics' album: The Grey Light. "Het lijkt wel alsof de maatschappij onder een grijze waas hangt", legt hij uit. "We lopen allemaal in dezelfde rondjes, dragen dezelfde schoenen en luisteren naar dezelfde muziek. De maatschappij moet onder dat grijze licht vandaan komen. Er moet meer variatie in de massa komen. Meer mensen met gele, rode of grijze schoenen, niet allemaal zwarte." Ook in de muziekindustrie ziet Ben veel grijs. "Ik heb niks met die zogenaamde Nederlandse 'klappers' als Do en Relax. Dat is allemaal zo voorspelbaar en berekenend. Doe mij maar Check 1-2. Dat is op dit moment de beste Amsterdamse band. De energie die zij op het podium eruit weten te gooien, dat is te gek." Synthesizer Toch pretendeert MeloManics niet het antwoord op door hen aangekaarte maatschappelijke malaise te hebben. "Mensen zijn zo voorgeprogrammeerd, dat krijg je er moeilijk weer uit. Ze weten niet beter, maar er is zoveel meer dan hun vertrouwde grijze wereld." Met MeloManics hoopt Ben in ieder geval geen deel uit te maken van het grijs, maar zijn publiek te laten zien dat het ook anders kan. "Misschien dat onze muziek sommige mensen wel de ogen kan openen. Er zijn mensen die nog nooit een synthesizer gezien hebben. Als ze ons dan zien optreden leren ze dat er meer is buiten de grijze massa en hebben we toch weer iemand wat verder uit het grijze licht getrokken." Afgezien van de cryptische maatschappijkritische albumtitel heeft de muziek van MeloManics volgens Olgers verder geen boodschap. "We proberen bezoekers niet met bepaalde ideeën de zaal uit te laten lopen. Als het publiek een goede avond heeft zijn wij dik tevreden." Eenzaam Alle MeloManics houden er naast het bandleven een vaste baan op na, wat vaak een overvolle agenda oplevert. "Het gebeurt wel eens dat ik 's nachts om vier uur thuis kom en dan de volgende ochtend om half negen weer op mijn werk moet zijn. Dat is natuurlijk slopend en moet zeker ook niet te vaak gebeuren, maar MeloManics is het waard." Het sociale leven is er voor de MeloManics de laatste maanden bij ingeschoten. "Optreden is zo'n beetje mijn uitgaan geworden. Een ander gaat voor een podium staan met een biertje in de hand, ik ga óp het podium staan met een biertje binnen handbereik", vertelt Olgers lachend. Ondanks de drukte denkt hij er niet over om zijn baan als leraar op een middelbare school op te geven. "Jammer genoeg kunnen we niet van MeloManics alleen leven, dat gaat in een land als Nederland nou eenmaal niet. Maar eigenlijk denk ik dat ik dat ook niet zou willen. Fulltime muzikant zijn lijkt me erg zwaar, dat is vaak zo'n eenzaam bestaan. Altijd maar de hort op, weg van je familie en vrienden. Ik zou er ook het geduld niet voor hebben. Voorafgaand aan een liveshow zit je je vaak uren in de kleedkamer te vervelen. Mijn baan houdt mijn leven in balans." Olgers is sowieso nuchter over wat MeloManics zou kunnen bereiken. "Ik hoef echt niet de Kuip vol te spelen, of over de hele wereld in van die grote arena's te staan." De doelstellingen voor zijn band houdt Ben liever wat realistischer. "Ik zou het heel cool vinden om een keer op Lowlands te spelen. Of Pukkelpop." Olgers ziet zijn band stapje voor stapje verder komen. "Vroeger droomde ik ervan om een keer in de grote zaal van Paradiso te spelen, nu presenteren we daar onze eerste plaat." Die mijlpaal is in ieder geval bereikt. Nu alleen die grijze schoenen nog even zien te vinden. MeloManics is aanstaande woensdag (16 mei) live te zien in Concerto en presenteert op 17 mei in Paradiso haar eerste cd The Grey Light. De cd is nu alvast te beluisteren in 3voor12's Luisterpaal. Op 15 juni staat MeloManics in het strandpaviljoen Blijburg.