De muziek van Battles is misschien wel het beste te omschrijven als de psychedelische rockmuziek van de toekomst. Denk aan een kruising tussen de orgelriedeltjes van The Doors en de gitaarpartijen van Primus, met een ernstige vorm van ADHD. Gooi daar dan nog een verzameling ongewone maatsoorten en funky drums overheen en je hebt Battles. Zo klinkt psychedelica in 2030. Een paar jaar geleden stonden ze al op 5DaysOff, maar daar ging hun optreden tussen al het elektronische geweld roemloos ten onder. Vanavond is het publiek speciaal voor Battles naar Paradiso afgereisd en is het dringen om in de buurt van het podium te komen. Want daar moet je zijn bij een optreden van dit New Yorkse kwartet. De manier waarop Battles hun muziek live ten gehore brengt is fascinerend om te zien. Er wordt veel gebruik gemaakt van live sampling en de geluiden die hiermee gecreëerd worden zijn verbazingwekkend. Zang wordt door een wah-wah gegooid en gitaarriffs gaan door niet een maar twee delays om het gewenste geluid te creëren. Een duizelingwekkende hoeveelheid aan effectapparatuur zorgt voor de nodige blieps en loops, waarvan je je als toeschouwer de hele tijd af staat te vragen uit welk kastje ze nou komen. Er gebeurt ontzettend veel tegelijk. Omdat Battles’ nummers live heel gelaagd worden opgebouwd is de concentratie bij de bandleden hoog. Met wiskundige precisie wordt de muziek in elkaar gezet. Zowel zanger/gitarist/toetsenist Tyondai Braxton als gitarist/toetsenist Ian Williams spelen moeiteloos tegelijkertijd met de ene hand gitaar en met hun andere hand toetsen en weten een of beide geluiden daarnaast ook nog even te samplen. Drummer John Stanier (ex-Helmet, Tomahawk) zit vrijwel constant voorover gebogen over zijn drumstel zijn afwijkende maatsoorten uit te tellen en bassist/gitarist Dave Konopka’s blik is het grootste gedeelte van het optreden gefixeerd op zijn effectpedalen. De interactie met het publiek is minimaal en het optreden komt hierdoor misschien wat plichtmatig over. Er kan geen lachje vanaf. De concentratie wordt pas doorbroken als Braxton na het een-na-laatste nummer doodleuk het podium afwandelt, in de veronderstelling dat het optreden klaar is, de rest van de band verdwaasd achterlatend. “We hebben de setlist vandaag aangepast en ik dacht dat dit het laatste nummer was”, verontschuldigd Braxton zich beschaamd aan het publiek nadat hij is terug geroepen door zijn bandleden. Het meest bizarre moment van het optreden is tijdens de toegift, wanneer Stanier zijn bassdrum begint af te breken terwijl de rest van de band nog aan het spelen is. Na wat geknutsel met microfoons heeft Stanier een soort trommel in elkaar gezet, waarop hij de rest van het nummer drumt. Als de relaxte houding van Battles tijdens de toegift het hele optreden had gedomineerd was het een topoptreden geweest. Nu was het ‘slechts’ een geweldig optreden. Battles Gezien: 14 mei 2007, Paradiso