De stoep voor De Kleine Komedie aan de Amstel staat bomvol met mensen die je normaal gesproken niet bij Ellen ten Damme zou verwachten. De rij mensen die de laatste kaarten kopen is lang en dat is niet zomaar. Vanavond zou het laatste optreden uit de theatertour zijn, maar wegens groot succes wordt de tour in het najaar hervat. Ellen ten Damme is als actrice te zien geweest in onder andere Pleidooi en de chickflick Volle Maan, maar is ook al jaren bekend als rockbabe met attitude en zwoele blikken. Ze heeft recent het album Impossible Girl uitgebracht, waarvan de tweede single Stay op 25 juni in de winkel ligt. Vol liedjes over haar eigen leven, zoals in de biografie te lezen valt. Op haar handen balancerend komt Ellen het podium op, waarbij direct te merken is dat dit niet zomaar een muziekavond wordt. Zodra ze na het stevige Singer Of The Band op haar gemak bovenop op een grote discobal gaat zitten wordt het bijzondere karakter van het optreden nog duidelijker. Zonder er veel doekjes om te winden vertelt de zangeres over de periode waarin ze borstkanker moest overwinnen. "Na de operatie vertelde de arts dat ik direct moest beginnen met de kuur, maar met deze theatertour zat mijn agenda al helemaal vol. Daarom zitten jullie hier nu al twee jaar te wachten..." Het publiek lacht, waardoor het onderwerp direct minder zwaar wordt. Grappen maken is een kunstje wat Ellen blijkbaar prima onder de knie heeft. En dat is wat ze altijd gedaan heeft, met veel plezier kunstjes voor mensen uitvoeren. Maar kun je hier nu van kunstjes spreken? Marlene Dietrich lijkt even te herleven in liedjes en een enkele scène uit een film. Met dezelfde ondeugendheid en stijl staat de actrice Ellen op het podium om even later singer-songwriter Ellen te worden die het publiek kippenvel bezorgt met het nummer Stay. Popster Ellen komt tevoorschijn wanneer de hit Vegas door de zaal schalt en cabaretière Ellen laat zich zien zodra ze over haar eigen leven verteld en wanneer ze de woorden "Dit hoort er niet bij hoor" lachend roept. Ze verwisseld vlak daarna haar broek omdat ze er uitgescheurd blijkt te zijn na één van de capriolen op het podium. Het samen met Udo Lindenberg voor de Duitse voorrondes van het songfestival geschreven Plattgefickt, wordt ongecensureerd uitgevoerd en gevolgd door een luid applaus. Meer Duitse, Nederlandse en Engelse liedjes volgen, met tussendoor verhalen over de opgroeiende zangeres. Tegen het einde van de show wordt de zaal na het geven van een staande ovatie getrakteerd op een nummer van Nina Hagen waarbij Ten Damme in een plooirok alle hoge noten vol enthousiasme zuiver laat horen. De afsluiting van de avond is minder verassend, maar wel toepasselijk. Het Gute Nacht, Freunde van Reinhard Mey tovert nog één keer een glimlach op de gezichten van het publiek. Deze bijzondere theatertour toont aan dat rock 'n roll wel degelijk in een theater past en misschien juist vaker geprogrammeerd zou moeten worden. Al is het alleen maar om de soms stijve theater liefhebbers wat losser te maken. Om nog een antwoord te geven op de vraag of dit nu allemaal kunstjes zijn, nee, al verteld Ellen dat tijdens de show zelf wel. Dit is gewoon een goed en verrassend optreden van een zeer getalenteerde artieste. Ellen ten Damme, Von Kopf bis Fuss 3 juni 2007, De Kleine Komedie