De avond wordt geopend door support act SCAR. Deze uit drie personen bestaande band maakt, zoals het genoemd wordt, expressieve rock. Vorig jaar brachten zij hun debuut album The Awakening uit. Als intro speelt leadzanger/gitarist Jack Pisters een stuk op de sitar. Pisters werkte eerder al samen met de bands van Keith Caputo en Anouk en met After Forever. De band wordt verder gevormd door drummer Victor Dirks en bassiste Jaimie van Hek. Het geluid lijkt gedurende het optreden niet helemaal lekker afgesteld, waardoor de zang van Pisters slecht te verstaan is. Van de teksten krijgt de zaal dus jammer genoeg weinig mee. Het instrumentale gedeelte prima is echter prima in orde en zit bij alledrie de bandleden sterk in elkaar. De drie lijken echter wat geconcentreerd op zichzelf, waardoor de eenheid binnen de band wat mist. De nummers zijn afwisselend en bevatten heerlijke energieke instrumentale sessies. Met de zang wat meer op de achtergrond wordt het een grote jamsessie. Dan is het tijd voor Furistic zelf. Op schermen in de zaal draait een filmpje waarin de bandleden zichzelf en de band voorstellen. De band bestaat sinds 2004, toen nog onder de naam Furies. Opgericht door leadzangeres en gitarist Jolien ‘Jo Riot’ Grunberg en bassist Wouter ‘Woody’ Bekers. In 2006 kwam drummer Artur Pinto erbij en was het drietal compleet. De bandleden noemen hun invloeden en inspiraties op: van Janis Joplin en Millie Jackson tot Radiohead, Rage Against The Machine, Nirvana en Rammstein. En wat voor muziek de band wil maken: energiek, origineel, met een positieve vibe, muziek met ballen. Dit blijkt zeker niks teveel gezegd tijdens het optreden. De band gaat er vanaf het begin helemaal voor. Wat een energie! Aan de muziek moet de luisteraar misschien even wennen. Het is wat experimenteler dan de gemiddelde rock. Zeker bij de drie nummers die op deze demo staan, Queen, Stalker en Desert. Hiervan is Desert dan misschien nog het meest toegankelijke nummer. De nummers hebben originele wendingen en een geheel eigen stijl. Zangeres Jolien heeft een kenmerkende, krachtige stem waar ze veel kanten mee op kan. Van zacht melodieus tot (bijna) schreeuwend. En zo variëren ook de nummers van Furistic. Van lieflijk, zoals het nummer Tea, tot zeer theatraal, zoals het nummer Queen. Voor laatstgenoemd nummer doet Grunberg zelfs een kledingwissel, en komt theatraal met mantel en kroon het podium op. Het entertainmentgehalte van de band is hoog en de bandleden stralen uit dat ze er zelf veel plezier in hebben. Met hun enthousiasme en krachtige nummers weten ze het publiek voor zich te winnen. De halfvolle zaal is aanvankelijk wat terughoudend, maar komt, ook onder aanmoediging van de bandleden om vooral mee te dansen, steeds meer los. Tijdens de laatste nummers werkt de energie van de band zo aanstekelijk dat, al zou men willen, niemand meer stil kan blijven staan. Dit blijkt dan ook als het publiek het podium op wordt gevraagd en daar uit z’n dak gaat. Deze band is er bij uitstek één om live mee te maken. Na het laatste nummer worden er strandballen de zaal ingegooid, met daarop de wereldkaart afgebeeld. En de naam Furistic. Of deze band daadwerkelijk de wereld wil veroveren, lijkt net als de muziek misschien met een knipoog te moeten worden genomen. Maar Furistic zal met optredens als deze zeker een groep fans aantrekken en een veelbelovende toekomst in gaan. Gezien: EP presentatie Furtistic (met support act SCAR) 31 mei 2007, Sugar Factory