En als je zo eens in de duizend jaar de kans krijgt om een duivels feestje te geven, wil je natuurlijk de meest vlammende sound van Amsterdam hebben. Dan zijn de Anaconda’s een hele goede keuze. De muziek van het viertal is niet bijster ingewikkeld, vernieuwend of virtuoos. De jongens zijn gespecialiseerd in de stoere surfsound a la Dick Dale. Na het zien van Tarantino’s Pulp Fiction waren ze verkocht en besloten een band op te richten met het zelfde geluid als de beroemde soundtrack van deze film: Misirlou. Sinds 2001 kon je ze live zien op de meest uiteenlopende plekken in Nederland, Duitsland en Amerika. Tot 2005, toen de drummer ‘Messerschmitt’ Marzl kwam te overlijden. Toch zijn ze tegenwoordig weer regelmatig live te bewonderen, na het vinden van een nieuwe drummer, ‘Woody Sticks’. Voordat de Anaconda’s opkomen, moet het publiek zich eerst door een wat ouwelijke classic rock coverband genaamd ‘Candyland’ heen worstelen. Niet lang daarna nemen de Anaconda’s het over. Op de 666 avond hebben ze zich voor de gelegenheid geschminkt als magere heinen. Onder het genot van een ‘shot of hell’, een vurig drankje uitgedeeld door sexy duivelinnen, spelen de Anaconda’s hun surfrock, met de nadruk op rock. De surfgitaren ‘van toen’ worden aangevuld met een Moog ‘van nu’. De dwarsfluit maakt het allemaal extra diabolisch. Het past allemaal erg goed bij de bedoeling van de avond, maar de vlam wil maar niet echt in de pan slaan. Zou dat door de instrumentpech kunnen komen? Misschien was het toch het werk van de duivel… Op 14 juli kun je ze weer zien in Maloe Melo aan de Lijnbaansgracht.