Amsterdamse bands in overvloed vanavond. Skip the Rush, Coparck, Track Addicts (Haarlem), Miss Antarctica en Nuff Said. Zelfs de Jeugd van Tegenwoordig is nog heel even op het podium te bewonderen. Dan zijn er nog twee prachtige Belgische bijdragen, met dank aan de Brakke Grond die beide bands in Nederland hebben geïntroduceerd: Absynthe Minded en Delavega. Maar ook de anderen mogen er wezen, zoals Stevie Ann, Impossible Situations, Left en Pete Philly & Perquisite. Ohja, er werden ook nog wat cirkelzagen vergeven, bij wijze van awards. De afgelopen weken hebben bezoekers van de website van Live XS hun stem kunnen uitbrengen op van alles wat met het Nederlandse clubcircuit te maken heeft. Een lijstje van de trotse winnaars: Lowlands, Paard van Troje, Jan Smeets (outstanding achievement), Pete Philly & Perquisite (beste nieuwkomer), Racoon (beste album), Nuff Said (beste live act), dEUS in de Effenaar (beste concert), Franz Ferdinand (beste album internationaal) en Rammstein (beste live act internationaal). De Jeugd van Tegenwoordig tenslotte, wint een anti-prijs: de Grote-dit-willen-we-niet-meer-zien-of-horen-prijs-van-Nederland. Sportief als altijd komt het drietal trots de prijs in ontvangst nemen en misbruiken de gelegenheid zoals alleen de Jeugd dat kan. Met succes. Aldus. Het publiek heeft gesproken. Dan is het nu tijd voor live. Gitaren worden omgeknoopt, stekkers in stekkerdozen gestopt en spelen maar. Het publiek wordt verwend met een klasse line-up. Maar als de mensen denken dat ze nu onbevooroordeeld het klapvee kunnen gaan uithangen, hebben ze het mis. Voor 3voor12/Amsterdam mogen ze nog een keer hun mening geven. Te beginnen in België. Want daar komt Absynthe Minded vandaan. Deze band onder leiding van Bert Ostyn maakt oorstrelende Belgenpop, maar ze hebben ook wel iets weg van een rondtrekkend zigeunergezelschap, wat grotendeels is te danken aan het meeslepende vioolspel van Renaud Ghilbert. Vandaag in de Paradiso zijn ze een stuk expressiever dan vroeger. De barkruk en de introversie hebben plaatsgemaakt voor Bert de rockster. Een uitstekende en opzwepende show, die laat zien dat de Belgen nog steeds superieur zijn in de Benelux, wat knappe popmuziek betreft. Zeg, wat vind jij hier nou van? Mirjam: "Ik vind het bijzondere muziek. Ze zien er sowieso authentieker uit op het podium dan de meeste bands, omdat de bassist een contrabas heeft. Deze jongens vormen echt een hechte groep die met veel plezier speelt en dat stralen ze ook uit." Van eclectische Belgenpop naar geschoolde singersongwriter. Stevie Ann is zo'n virtuoos aan wie alles perfect is. Ze is jong (19), mooi, haar gitaarspel is onberispelijk en de muzikanten met wie ze zich omringd heeft hebben allemaal een lang en professioneel muziek CV. En het belangrijkste, ze heeft de stem van een soul engel. Ze komt ontspannen en professioneel over. Moeiteloos schudt ze aardige folk en country liedjes uit haar mouw. Het is oprecht jammer dat deze perfectie haar ook meteen nekt. Veel bandjesadepten zijn het ontbreken van 'scherpe kantjes' gauw zat en vellen het al snel oordeel: SAAI. Maar positieve reacties zijn er ook te vinden. Jeroen: "Stevie Ann is geweldig. Ik denk dat ik haar volgende concerten ook wel wil zien en ik ga zeker haar cd kopen." Een andere singersongwriter is het tegenovergestelde van Stevie Ann. Impossible Situations, a.k.a. Bram de Wijs is boeiend en imperfect. Hij wordt vandaag bijgestaan door een gitarist en een bassist. De rest van zijn 'band' komt uit een cd speler. Dat hij niet zo'n virtuoos zanger is, daar is hij zich goed van bewust. Daarom kiest hij wijselijk voor een luchtige show. Met pretentieloze liedjes en kleine grapjes er tussendoor vermaakt Bram de mensen van begin tot einde. Denkt Niels uit het publiek daar ook zo over? Nee: "hij zingt vals...." Hoe brengen bands uit onze regio het er vanaf? Ja goed natuurlijk, wat dacht je dan, gek! Coparck kan vanavond duidelijk weinig verkeerd doen. Marije: "Jaaaa! Coparck heerst. Ik vond 'World of Tomorrow' al ver voor die kaasreclame zo'n fijn dromerig liedje." Wouter: "Ik ben erg fan van Geigercounting (dat is het electroproject van Maurits de Lange, toetsenist van Coparck), maar dit vind ik ook wel goed. Ze doen het met passie". Ronald: "Goede zang. Interessante muziekinstrumenten." Track Addicts vervolgens, laten zien dat ze de grote zaal van Paradiso prima aan kunnen. Hun muziek kun je het best omschrijven met een term die ze er zelf voor hebben bedacht: Rockstarfunk, tevens de naam van hun gloednieuwe plaat, die vorige maand is uitgekomen. De energie spat er vanaf, deze rockende hiphop is niet te stuiten. Maar zeg, wat vind jij hier nu van? Joost: "Nou, vet! Live is nog beter dan de plaat." Sjoerd: "Hun dope show is echt veel interessanter dan al die saaie nederhop van de laatste tijd." Van rocksterrenfunk naar de gearriveerde rocksterren van Nuff Said. Met de prijs voor de beste live act van Nederland op zak, moeten ze dat nu wel even gaan waarmaken. Als ze hier niet met kop en schouders uitsteken boven de andere acts, dan vallen ze natuurlijk wel een beetje door de mand. Maar nee, eerlijk is eerlijk, Nuff Said is ook deze keer de sterkste liveband van de avond. Daar was het publiek het grotendeels mee eens. Rocksterren in de dop vervolgens: Skip the Rush. Zij komen er wel, met hun busladingen jonge fans. Zanger Jaap Warmenhoven staat er opgewonden bij alsof hij zojuist zelf de hoofdprijs in ontvangst heeft genomen, maar die energie komt hun krachtige emo punk wel ten goede. Kenmerkend aan hun geluid is zijn overstuurde zang. Het wordt beloond met een regen van rozen. Wat een liefde. Iris: "Wow, die jongens zijn zo sexy. Ik kan gewoon niet kiezen joh." Aart (op het forum van de band): "Wat een energie... Ik zag even later Nuff Said in de grote zaal en dat was zo duf vergeleken met Skip." Zo zie je maar weer... Miss Antarctica heeft het minder gemakkelijk vanavond. Geen busladingen fans, geen prijzen en ook geen rozen. Het optreden wordt flink vertraagd door problemen met de stroom. Na die paar pijnlijke eerste minuten kan de band los. Hun geluid doet erg denken aan het Belgische Novastar. Ze hebben werkelijk alles in huis om net zo groots en meeslepend te worden als hun Belgische equivalent, ware het niet dat ze één belangrijk ding missen: charisma. Zeg, wat vind jij hier nou van? Mara : "Eh tja, dat heb je, of dat heb je niet."