"HEE, LEKKERE MACHO!" antwoordt het publiek als Kiki een 'fill me in' gebaar maakt. Haar optredens zijn (nog) zeldzaam, maar haar briljante teksten zijn haar blijkbaar toch al vooruit gesneld in de stad. Dat is ook niet zo heel raar. Ze heeft vorig jaar met haar band Malle Pietje en de Bimbo's iedere tent in de stad aangedaan en dat minstens tien keer. Net zo lang tot niemand meer om het beruchte hardrocktrio heen kon. Nou ja, hardrock met een knipoog dan. Maar net als je het helemaal gehad hebt met die bimbo's en hun malle Pietje, is daar ineens Kiki! En wat Kiki deed met hardrock, doet ze nu met het edele genre van singersongwriter. Gevoelige liedjes over de Liefde en Eenzaamheid klinken bij Kiki zoals je ze nog nooit gehoord hebt. Ze zou zo je zusje van 14 kunnen zijn, trots optredend tussen de schuifdeuren in haar mooiste jurkje en twee seizoenen gitaarles op zak. Ijverig zingt ze Nederlandstalige liedjes over zaken die elke bakvis zouden moeten aanspreken: stoere jongens (liefst een gevangenisbewaarder). Haar stem is een tikkie vals en het is nog een beetje zoeken naar de juiste akkoorden, maar haar kinderlijke enthousiasme maakt alles goed. Alleen, zij is niet je zusje van 14. Zij is Kiki, de godin van de trash. De bevallige blonde dame heeft een opvallend krachtige stem en ze weet prima hoe ze haar publiek moet bespelen. Haar onwaarschijnlijke combinatie van bakvis, babe en bimbo levert haar een applaus op waar geen einde aan lijkt te komen, tot ongemak van presentator Yoast. About Paris vervolgens geeft de avond met zijn funky post-punk een donkere draai aan de avond. Het publiek laat zich aanvankelijk niet meeslepen door deze Joy Division op speed, de stemming is eigenlijk te feestelijk op deze avond. De band is het ook niet te doen om contact te maken, maar om muziek te maken die het kleine podium dient te overstijgen. En het valt niet te ontkennen: de stuwende ritmes van de drummer en krachtige hooks van de gitarist zijn uiteindelijk verleidelijk dansbaar, de donkere tonen van de synthesizer heerlijk om in te zwelgen en de sporadische geluidserupties smaakvol. Het is alleen jammer dat de zang niet goed te horen is en er notabene een lelijke kalige echo overheen zit. Het blijft daarom gissen waar het vertrokken gezicht van de frontman vandaan komt. Aux Raus tenslotte. Hoeveel mensen ken jij die liefhebber zijn van gabberpunk? Ik ben er in ieder geval niet zo'n grote fan van. Toch is dit precies wat Aux Raus maakt. Het knappe van deze band is dat ze deze muziek live toch heel aanstekelijk kunnen overbrengen op een breed publiek. Gabber hater of niet, iedereen zal feesten. Nergens agressiviteit of speedslikkers te bekennen. Aux Raus is een positieve band en hun boodschap is liefde. Op de flyer wordt Aux Raus omschreven als 'twee mannen en hun machine'. De machine in dit geval is een simpel cd'tje dat snoeiharde techno- en gabberbeats uitstoot. De twee mannen zijn Luuk Bouwman en Bastiaan Bosma. Gitarist Luuk is de rustige van het stel. Zanger Bastiaan daarentegen is een bezeten aap met een grote specialiteit: contact met het publiek. Argeloze mannen vooraan lopen het risico zomaar besprongen te worden door de wildebras. Voor veel mensen is dit even wennen. Maar niet in Studio 80! Vrijwilligers genoeg die de stoeipartijen gretig met hem aan gaan. Hoog boven het publiek maakt hij een surftochtje in een regen van slingers en confetti, totdat hij het podium weer wordt opgejonast. Bier en zweet spat in het rond, stuiterende mensen overal. Ja, een goed Aux Raus optreden is wild. Wil je zo'n wild feestje nóg een keer, of óók een keer meemaken, dan kun je volgende week terecht bij WORM in Rotterdam (24-02) en in de OCCII in Amsterdam (25-02), beide in het kader van de Krawattenklup. Een van de aardige dingen van dit feestje is het lange staartje. Ten eerste kun je de radioshow van Oscar Smit binnenkort op deze site terugluisteren. Alle drie de optredens in hun volle glorie, opgevuld met de plaatjes en praatjes van Oscar zelf. In dezelfde show kun je interviews beluisteren met het voltallige About Paris en een uitgelaten Aux Raus door Yoast van Baardewijk van Radio Mortale. Over Aux Raus gesproken, 3voor12 nationaal is ook nog even langsgekomen om te filmen voor een reportage over deze band. Binnenkort dus ook de videobeelden van de avond, maar dan op 3voor12.nl. Op dezelfde site kun je nu al lezen wat ze er van vonden bij de rubriek 'waar luistert de redactie naar?' Allemaal goede redenen om ons in de gaten te houden dus. Maar ook om volgende maand weer te komen naar STUDIO 3VOOR12 Amsterdam.