In een goed gevuld Patronaat met voornamelijk veel vrienden en familie van de deelnemende bands, moest het spits afgebeten worden door Last Breath Denied. Zanger Joep Berbée was er duidelijk van overtuigd dat dit niet op toeval berustte en liet dat dan ook niet onopgemerkt voorbij gaan. Tijdens het optreden uitte hij publiekelijk zijn onvrede over de vermeende gang van zaken, hetgeen zijn performance zeker niet ten goede kwam. Het idee zat hem kennelijk zo dwars dat het hem vervolgens aan het benodigde enthousiasme en explosiviteit ontbrak. Hoewel hij zich toch een aantal keren sterk kon herpakken, was de toon helaas gezet. Opmerkelijk genoeg was het hierna ook meteen de beurt aan het eveneens stevige Septic Isolation, maar zij betraden het podium met een hele andere insteek. Hoewel het muzikaal gezien allemaal net iets minder sterk was dan bij hun voorganger, lukte het frontman Bob Bakker wel om het publiek op zijn hand te krijgen. Dit resulteerde ondermeer in een aantal flinke moshpits, waar de in grote getale opgekomen tienermeisjes hoogstwaarschijnlijk voor het eerst in hun leven getuige van zullen zijn geweest. Het zal tijdens een concert van Lange Frans en Baas B of Di-Rect geweest moeten zijn dat er eerder zoveel jeugdig publiek in het Patronaat aanwezig is geweest. Eerstgenoemde werd in Haarlem overigens nog maar eens even fijntjes op zijn plaats gezet door presentator PP Fischer, die dan ook de aangewezen persoon lijkt te zijn om Giel Beelen op 5 Mei te vervangen tijdens Bevrijdingspop. Dan nu de reden van de aanwezigheid van al deze meisjes: FunkAbilities. Dat stadgenoot Relax wel heel overduidelijk is bekeken en beluisterd door het vijftal, kon het publiek weinig schelen en deinde vrolijk mee. Waarom zouden ze ook? De show stond gewoon als een huis. Op het tussentijds opzetten van petjes en het in het Engels aanspreken van je publiek na, dan. Het publiek dat desondanks maar wat graag uit de hand van rapper Joshua Nolet at. Dit was ook terug te zien in de uitslag van de publieksprijs. Met meer dan een derde van de uitgebrachte stemmen waren ze daarin de onbetwiste winnaar. Aan TrenchcoaT vervolgens de opdracht om het beweeglijke publiek ook aan het swingen te krijgen. En dat lukte wonderwel. Een paar kleine schoonheidfoutjes ten spijt, liet TrenchcoaT nog maar eens zien waarom zij tot de besten behoorden. Maar uitgerekend de jury was totaal niet onder de indruk van de rockabilly & swingband. Onbevredigend waren de tegenstrijdigheden die in het juryrapport waren terug te lezen. De band zou veruit de origineelste finalist zijn (en dat voor een genre dat haar hoogtijdagen enkele decennia geleden beleefde), maar zal hoogstwaarschijnlijk geen plaats kunnen vinden in een ander circuit dan dat van de welbekende feesten en partijen. Zelfs een plaats bij de beste 3 was volgens de jury gek genoeg niet voor ze weggelegd. Jurango heeft zich met een solide show wel in die top 3 weten te scharen. Met name zanger Pieter van der Kruijf was goed op dreef en viel nauwelijks op een valse noot te betrappen. Geen overdreven gedoe, maar gewoon spelen, dat lijkt het motto van de rockband. En als je dat dan ook goed doet, dan valt er niets op hun klassering aan te merken. 1. FunkAblities 2. Jurango 3. Last Breath Denied 4. TrenchcoaT 5. Septic Isolation Met FunkAbilities denkt de jury wel eens de perfecte festivalband ontdekt te kunnen hebben. We zullen het gaan zien op Indian Summer Festival en op 5 mei als opener van Bevrijdingspop.