Is My Head Still On? van singer-songwriter plus band Tiger Lou, is misschien wel één van de mooiste debuten van 2004; indringende liedjes met passie gezongen en een meesterlijk gevoel voor melodie. Op zijn nieuwe plaat The Loyal is Tiger Lou veranderd. Nog steeds dezelfde passie, maar nu klinkt er meer rock met gierende gitaren en hakkende drums. Voor Tiger Lou speelt The Coalfield. Bij dit Duitse gezelschap gaan voorzichtig de eerste voetjes van de vloer. Energieke mannetjes zijn het, die emo brengen met een snuifje disco in de ritmesectie en synthesizers. De hoge gilletjes en slangenbewegingen van de sexy frontman brengen menig vrouw en man in beroering. Liefdevol staren sommige bezoekers in zijn richting. Ook de rest van de band krioelt als gekken over het podium en maakt het publiek warm voor Rasmus Kellerman en zijn band die nu klaarstaan. Dat is even afkoelen, want Tiger Lou is, in vergelijking met The Coalfield, wel wat rustiger. Met een vriendelijke glimlach speelt hij zijn liedjes voor een publiek dat met de minuut enthousiaster wordt. In rustig tempo werkt hij door zijn setlist. Vooral veel werk van The Loyal en akelig weinig van de eerste plaat. Het optreden is niet uitzonderlijk, zijn uitstraling is niet groots, maar de liedjes blijven prachtig. Soms zou je willen dat de beste man eens enkel zijn gitaar zou pakken voor wat nummers zonder band, want de lawine aan geluid overspoelt vaak de kleine schoonheid van zijn werk. De voortdurende glimlach tussendoor maakt veel goed. En al is het optreden vanavond nog niet echt meesterlijk en briljant, het wordt tijd dat Nederland Tiger Lou ontdekt. Zou hij in een vol Paradiso beter tot zijn recht komen?