Een maand geleden speelde een andere Duitse band in dezelfde zaal: Sportfreunde Stiller. Het was een erg leuk concert voor een kleine groep mensen. Niet vreemd als je bedenkt dat geen enkele cd van Sportfreunde Stiller in Nederland is uitgebracht en er van promotie nauwelijks sprake was. Wir Sind Helden is een stapje verder: hun cd’s zijn in Nederland uitgebracht, ze speelden vanuit het niets op Pinkpop en vanwege hun zangeres werd er gemakzuchtig een Nena stempel opgedrukt. Maar aangezien de Nederlandse afdeling van de platenmaatschappij niets van het concert afwist ging ik er vanuit dat het waarschijnlijk net zo druk als bij Sportfreunde Stiller zou zijn. Niets is minder waar. Via diverse kanalen moet toch zijn doorgedrongen dat vanavond Wir Sind Helden hier speelt. Er zijn voornamelijk veel Duitsers aanwezig: fans die er een weekendje uit van hebben gemaakt en in Amsterdam studerende uitwisselingsstudenten. De mond op mond reclame heeft bij deze studenten blijkbaar goed gewerkt. Niet vreemd als bedacht wordt dat in Duitsland de band juist vanwege de goede publiciteit doorbrak: veel optredens, veelverkochte herkenbare t-shirts en een leuke videoclip die met hoge rotatie op de muziekzenders werd gedraaid. Frappant genoeg gebeurde dit alles nog zonder dat de band een platencontract had. Toen eerste cd “Die Reklamation” uitkwam was het meteen een klapper: er werden ruim een half miljoen exemplaren van verkocht, de band werd geboekt voor de grote Duitse festivals en na twee jaar kwam afgelopen voorjaar de tweede cd “Von hier an blind” al uit. Als vanavond tegen half tien eindelijk iedereen binnen een plaatsje heeft weten te vinden gaat het licht uit en knalt “No More Heroes” van The Stranglers uit de boxen: het gebruikelijke begin van een Wir Sind Helden concert. Doorbraakhit “Guten Tag” volgt, maar het is vanwege de vele mensen in de kleine zaal zo heet geworden dat niemand zin lijkt te hebben al te enthousiast mee te springen. De Helden hebben genoeg leuk materiaal om niet afhankelijk van de grote hits te zijn. De bandleden hebben het zichtbaar naar hun zin en communiceren goed met het publiek. Er wordt zelfs getracht enkele dingen in het Nederlands te zeggen. Een extra song die niet op het programma stond wordt gespeeld ‘om de donkere kant te laten zien’ (‘Zieh dir was an’). Zangeres Judith Holofernes gaat zelfs crowdsurfend de zaal door. Dit enthousiasme is inmiddels op het publiek overgeslagen en ondanks de hitte binnen staat tijdens meespringer ‘Denkmal’ niemand meer stil. Zelfs de weinig aanwezige Nederlanders die voor het eerst echt met de band live kennis maken zijn overtuigd. De echo’s van Nena, zoals in het 3voor12 pinkpop verslag aangehaald werd zijn nauwelijks hoorbaar, maar de kracht van de Helden is duidelijk. Het is een band die het nog steeds geweldig vindt te spelen, doodgewoon gebleven is en waarvan de leden eerder anti-helden zijn zoals die ooit werden bezongen door David Bowie. Als nu ook die platenmaatschappij eens wakker wordt, desnoods een Nena vergelijking op de band loslaat en Wir Sind Helden een eerlijke kans geeft, heeft Nederland er over een jaar gewoon enkele leuke nieuwe Duitse helden bij.