Het tweede avondje Boem Tsjakken in Café Pakhuis Wilhelmina begint wat matig, hoewel ik niet zeker weet hoe de set van Peel Seamus was, want als ik binnen kom klinken net de laatste tonen. Eerste indruk: Shit, de MC is er vanavond ook. Tweede indruk: Ook vanavond een slecht geluid aan het begin? Gelukkig blijkt dat laatste echt alleen aan het begin van de avond te zijn. En die MC? Ach, vast wel leuk op een avondje in Vaaghuyzen of een of ander jolig feest, maar hier toch niet echt. De eerste liveset van de avond is van Stefan Robbers van de Acid Junkies, toch altijd een van mijn favoriete Nederlandse dance acts geweest. Vanavond staat hij hier echter als Terrace, en maakt hij een beetje saaie techno. Tsja, soms gaat het wel diep, maar het komt gewoon niet echt op gang. Misschien ligt het aan het slechte geluid, maar ik heb hem al eens eerder als Terrace gezien, en toen viel het ook tegen. Toch niet mijn stijl, maar ja de rest van het publiek reageert ook lauwtjes dus misschien ligt het niet alleen aan mij. Als het Rotterdamse Duplex dan in min of meer dezelfde stijl begint vrees ik het ergste voor de avond, maar gelukkig wordt hun set naar het einde toe stukken interessanter. Ik moet zeggen dat het werk wat ik van hen heb gehoord dan ook stuken interessanter is dan het werk van Terrace. Er zit helaas tijdens grote stukken van hun set een soort bromtoon doorheen, alsof er teveel feedback is. Door de drukte sta ik achteraan, en omdat ik besluit te gaan kijken wat die bromtoon veroorzaak kom ik erachter dat ze helemaal niet op het podium staan. Waarom niet? Het blijkt dat ze van plan waren met 2 laptops te spelen, wat op zich best kan hoewel ik liever een rij analoge bakken zie, maar ze hebben ze schijnbaar niet sync gekregen en doen het nu met 1 laptop en wat vinyl. Lang leve Ableton! Jammer. Aan het einde van de set weten ze gelukkig wel nog even te knallen, zodat het toch nog een interessante Detroit techno set wordt. Ondertussen is het al veel drukker dan de avond ervoor, hoewel tot nu toe de muziek minder is. Het is uitverkocht en er worden mensen weg gestuurd bij de deur, ook mensen met ADE bandjes of met perspasjes. Mooi dat we op tijd zijn gekomen. Terug in de zaal is Dynarec, uit Frankrijk want dat roept de MC wel erg vaak, bezig met een spannende donkere electro-set die wederom doet denken aan Drexciya, maar dan met een boel noise. Beetje acid, veel electro, veel Boem Tsjak. De zaal is propvol en begint aardig los te komen, de sfeer is gewoon erg goed vanavond. Newworldaquarium (ook wel bekend als 154) gaat ondertussen lekker met Pametex back to Back draaien. De techno is weer terug, maar deze keer goed. Eigenlijk stukken beter dan de livesets van eerder op de avond. Er wordt gefloten, geschreeuwd en wild gedanst. Dan komt eindelijk Dexter op het podium. Deze Amsterdamse held heeft echt een aantal killertracks op zijn naam staan, en wordt eigenlijk alleen maar beter. Vandaar ook dat ik erg benieuwd ben naar zijn recente werk verwerkt in een liveset, en hij stelt niet teleur. Vanaf de eerste tonen is het duidelijk dat zijn muziek gaat uitstijgen boven de voorgaande acts. De vettige electro is doorspekt met disco, acid en funk. Zijn nieuwe werk van bijvoorbeeld de Raw EP blijkt uitstekend te werken in een clubsetting. Als je deze man nog niet live hebt gezien, ga hem dan binnenkort kijken! Ik heb Jerney Kaagman nog niet gespot, maar ik kan me voorstellen dat zelfs zij hier vanavond aan het dansen was. Zelfs als tenslotte Legowelt & Orgue Electronique het podium nog even overnemen als laatste liveact, met een zwaar geïmproviseerde livejam. Ergens is het wel jammer dat deze jongens niet af en toe wat van hun oude hits spelen, want we hopen eigenlijk allemaal op nummers zoals Derrick in Nord Korea of Wir Leben In Pussywelt. Maar ook hun doorlopend filmisch orgasme wat ze nu bij elkaar jammen is zeer de moeite waard. Ook op een evenement als het ADE passen dit soort sets. Vervolgens mag Steffi het Boem Tsjak weekend af sluiten met een mooie set disconix. Ze heeft een geslaagd weekend achter de rug en het lijkt alsof dat haar beter doet draaien. Na al het voorgaande werk weet ze toch nog redelijk wat publiek vast te houden…. Sterker nog, het avondje gaat veel langer door dan gepland en het publiek lust er wel pap van. Als ze dan ook nog eens zelf gaat mc-en, wat ze beter doet dan die vago, is het compleet euforisch. Ver na sluitingstijd waggelen we het pakhuis uit, we slaan de afterparty op het Rembrandtplein over en gaan tevreden naar huis. Slapen…