The May Bees is een tamelijk nieuw trio waarin vooral de drumster opvalt. Marzj, of eigenlijk Maartje Simons, drumde eerder bij The League of XO Gentlemen en studeerde aan de rock-academie. Ze drumt hard, bot en erg goed en is daarmee een perfecte ruggegraat voor de indie-rock van The May Bees. Het gitaarspel en de zang van Gregory is ook in orde. Het gaat een beetje mis met de liedjes zelf. De voorbeelden van de band zijn wel erg duidelijk herkenbaar en voor wie het er niet uitgehaald had wordt het nog even uitgespeld op hun website. Het is indie-rock volgens het stijlboekje en de set lijkt eindeloos te duren zonder ooit te verrassen met een pakkende melodie, een onverwachte akkoordovergang of een ritmische vondst. Het was me al opgevallen dat er vanavond een delegatie van het label Excelsior rondloopt in Bitterzoet. Ik hoor dat de nieuwe plaat van The Heights op Excelsior zal verschijnen. Het gerucht ging altijd dat ze bij Excelsior niet van vrouwenstemmen houden, dus het is toch wel een verrassende toevoeging aan het label. The Heights maakt dan wel weer het soort gitaar-indiepop dat vaak geassocieerd wordt met het label. Ook hier een oude bekende op drums; Marc van der Holst draagt een T-shirt van zijn andere bandje: The Hospital Bombers. Een glansrol binnen de band is er voor Dave van der Putten wiens rol beperkt blijft tot tweede stem zingen en met eitjes en schellenringen meeschudden, maar dat doet hij wel met aanstekelijk enthousiasme. Het past bij de pretentieloze gezelligheid die de band sowieso al uitstraalt. In de incestueuze Subbacultcha-scene wekt het geen verbazing dat de volgende band ook weer uit oude bekenden bestaat. In dit geval vraag je je wel af waarom ze niet eerder in deze samenstelling zijn gaan spelen. De zussen Marloes en Inez van Asselt kennen we nog van respectievelijk Norma Jean en The Boots, en Pfaff (in een vroege incarnatie) en The Stallones. Ze staan nu voor het eerst (?) samen in een band: Tom Cat. De zwangere Mariken Smit, voorheen van Seedling, zit achter de drums. Ik hoor een oud Norma Jean-nummer voorbijkomen en ze spelen twee covers (van Madonna en The Breeders) Ze hebben blijkbaar nog niet zoveel eigen nieuwe nummers, maar ik neem aan dat dat wel komt. Het rockt en het is ook poppy maar dan op een lichtelijk sleazy en gruizige wijze. Leuke band met potentie.