Van tevoren was beloofd dat dit een compleet uniek concert zou worden. Nu ben ik wel wat gewend. Maar wat er vanavond gebeurde, was zeker in de huidige tijd met veel oppervlakkig vermaak uniek te noemen.
Als voorprogramma speelde Lugubrum, een Belgische blackmetalband. Op plaat klinkt het wel afwijkend met o.a. een saxofoon. Maar live was het niet zo bijzonder. Het was jammer dat de saxofoon zo ver achter in de mix stond. Dat zou al een heel stuk hebben gescheeld.
De duisternis trad pas echt in bij Sunn O))). Het hele concert werd met minimale podiumbelichting en veel rook gespeeld. Alle bandleden waren gehuld in monnikenpijen.
En het klonk ook alsof er een religieus ritueel werd opgevoerd. Tergend langzame ritmes met een voortdurende noise, gebracht met drie gitaren en zonder drums. Muziek om bij in trance te raken en helemaal los van deze wereld te komen.
Halverwege het concert kwam er ook een “zanger” bij. Zijn zang was meer een onderdeel van de muziek. Uit zijn mond kwamen allerlei geluiden, die de muziek nog wat luguberder maakten. Ook zijn masker deed hier aan mee.
Er zal nooit een groot publiek voor deze muziek komen. Ook nu waren er bezoekers, waar het allemaal te veel voor was. Maar de meeste van de 250 bezoekers hadden gelijk om naar dit concert te komen. Misschien dat Throbbing Gristle vroeger zo’n concert zou hebben gegeven. Maar ik kan me geen concert herinneren te hebben gezien, dat hier bij in de buurt komt.
Sunn O))) trekt Paradiso mee de diepte in
Langzamer, harder, lager
Afgelopen dinsdag was het feest voor iedereen die zijn muziek graag zwart, hard en extreem heeft. De Vlaamse blackmetalband Lugubrum en Sunn O))), een noiseproject van Stephen O’Mally en Greg Anderson, testten de fundamenten van Paradiso. Cor Jabaaij was erbij om verslag te doen.