Wat de fok is dit ? Vijf mannen staan op een rijtje vooraan het podium, achter Casio en Teisco-synths en allerlei andere obscure doosjes. Ze zien eruit als collega's van een verzekeringsmaatschappij die op hun vrije avonden voor de grap muziek zijn gaan maken. Ik kan het niet plaatsen. Het is een soort electrodisco, met onvaste indie-achtige zang en dan weer p-funk-baslijntjes en koortjes. Af en toe pakt iemand een gitaar of een koebel of cabassa. Intussen tikken de electronische beats vrolijk door en spelen ze veel synthlijnen live. Het ongecompliceerde plezier spat ervan vanaf en slaat gaandeweg ook over op een flink deel van het publiek. Het is niet hip (ze klinken soms bijna als een foute schoolfunkband en dan daarna weer een beetje als de bleke jarentachtigfunkers van Laidback) en puristische muziekkenners zullen het waarschijnlijk niks vinden, maar jammer dan, dit is wel de band die de wereld nu nodig heeft; met gevoel voor humor stappen ze moeiteloos over alle scheidslijnen heen. Maar ik kwam eigenlijk voor 3-1. Amsterdams eigen electropop gezelschap. Pistol Pop noemen ze hun variant; punky electropop. Op het podium in de grote zaal staan twee mannen achter de apparatuur en vooraan een zanger. Nou ja, zanger... Iemand die toonloos en onverstaanbaar iets door een microfoon roept, het hele optreden lang. Ze staan voornamelijk in het donker. Voor de visuele afleiding moeten de achtergrondprojecties zorgen (en die zijn dik in orde, een beetje zoals de vormgeving van hun website) en twee wild dansende meiden die schuil gaan achter pruiken zonnebrillen en lange witte jurken. Die afleiding hebben ze wel nodig want veel variatie zit er niet in het repertoire van 3-1. Een beetje een tegenvaller. Dexter is blijkbaar de Blues Brother Castro van de electroscene. Als er ergens in Amsterdam een festival of feestje is dan speelt Dexter. Dit is nu de derde keer binnen een maand dat ik de kale man van Klakson achter zijn Apple laptop zie staan. Hij gebruikt een vrij simpele maar effectieve set-up; het programma Ableton Live op de laptop, aangestuurd door een midi-controller en daarachter een Microkorg voor een deel van de geluiden. Ableton Live is de laatste jaren een soort standaard geworden voor electronische muziek live omdat het er echt voor ontworpen is; je kunt stukken audio en midi-informatie tijdens het spelen verwisselen, combineren, bewerken met effecten. Dexter bespeelt zijn laptop dus echt als een instrument. Voor het publiek blijft het visueel toch een statische bedoening, maar de electro van Dexter klinkt fris en is erg dansbaar. Ik meen in vergelijking met de vorige keer wat meer R&B/hiphop-invloeden te horen. De grote naam op het nachtprogramma is die van Tiefschwarz. Die naam hebben ze vooral opgebouwd als remixers en DJ's. Op het podium staan dan ook twee mannen, Ali en Basti Schwarz, plaatjes te draaien. De cult van de DJ is grotendeels gebaseerd op een aantal truukjes die ongeveer zo moeilijk zijn als het stemmen van een gitaar; de ene plaat in de ander over laten lopen, op stategische momenten de kickdrum wegdraaien en weer terug laten komen, af en toe aan een filterknop draaien. Verder hangt de beroemdheid van een DJ vooral af van factoren als geld (om genoeg platen en apparatuur te kopen) en sociale vaardigheden (om ervoor te zorgen dat als resident DJ in een club komt te werken en van daaruit je netwerk uit te bouwen. En om in te schatten wat het publiek wil) Niets ten nadele van deze kwaliteiten overigens. Om zelf platen te produceren en remixen te maken werken de Schwarzen samen met een technicus, Jochen Schmalbach, en op de nieuwe plaat zijn er gastbijdragen van de zanger van the Rapture, Matt B.Safer, en Tracy Thorn. Maar vanacht helaas geen gastbijdragen of Live electro zoals bij Dexter, maar gewoon een rechttoe rechtaan house DJset (met soms zelfs nogal dubieuze overgangen) Het publiek danst toch wel. Meer 5 Days Off, met heel veel audio, is natuurlijk te vinden bij de landelijke 3VOOR12.