Stars stralen in Paradiso

Verwanten van Arcade Fire overtreffen elke verwachting

Hans van der Linden, ,

Eén keer in het jaar, en soms nog minder vaak, gebeurt het je wel eens. Je hoort een paar aardige liedjes. Leuk bandje, maar niets bijzonders. Je besluit louter uit nieuwsgierigheid te gaan kijken als de band toevallig optreedt in de Paradiso. En dan....overtreft die band ruimschoots je verwachtingen en zet een wervelend optreden neer. Nou, zó’n band is Stars.

Verwanten van Arcade Fire overtreffen elke verwachting

Anderhalve week geleden beluisterde ik een paar liedjes van het luchtig, poppy klinkende derde album “Set yourself on fire” van Stars. De ijl gezongen liedjes hadden iets aangenaams, maar op het eerste gehoor niet iets speciaals. Bij vaker luisteren blijken de liedjes, met thema’s als liefde en frustratie, relaties, soms wrange verhalen en zelfs een “hate”-song aan Bush en Bin Laden, een verslavende werking te hebben mede door de aanstekelijke melodieën die je niet meer los laten. Stars maakt deel uit van de florerende muziekscene van Montreal, Canada waarvan we ook bands als The Dears en Arcade Fire kennen. Op het podium toont Stars veel verwantschap met die laatste band: datzelfde bruisende en dezelfde gekte, hoewel niet zo losgeslagen, als bij hun stadsgenoten. Stars klinkt duidelijk anders: iets melodischer, ingetogener en nog meer echte liedjes. Een beetje als Belle and Sebastian. De stem en de manier van zingen van leadzanger Toquil Campbell doen bij vlagen denken aan Bernard Sumner van New Order. De samenzang met leadzangeres/gitariste Amy Millan levert in veel nummers prachtige momenten op. Hun presentatie roept onwillekeurig vergelijkingen op met het zingende echtpaar van Arcade Fire. Met name Amy Millan lijkt wel de zus van A.F.´s Regine Chassagne: dezelfde fysiek, mimiek en voordracht en je zou denken dat ze in dezelfde winkel haar jurkjes en laarsjes koopt. Alleen haar stem klinkt anders en heeft daardoor niet dat Björk-achtige dat haar ‘zusje’ soms verweten wordt. Geheel tegen de heersende trend in probeert Stars niet te imponeren met op vol volume scheurende gitaarmuziek en groot gebaar. Ze stelen de harten van hun luisteraars met vernuftig gemaakte en uitstekend gespeelde popsongs, die het ene moment lieflijk, zoetig en het andere moment venijnig rockend voor het voetlicht worden gebracht. Deze Stars stralen, spelen de nummers hecht, gepassioneerd en met de gedrevenheid van een band, die nog een paar zieltjes te winnen heeft . Zij verdienen een groter publiek dan het voor driekwart gevulde bovenzaaltje van Paradiso. Mis ze niet de volgende keer.