Huron te groot voor de Winston

"geef ons maar Paradiso"

Klazien Schaap, ,

In de schaduwen van Amsterdam loopt een band rond met een ‘groot geluid’ wat door velen nog niet is ontdekt. Een optreden in de Winston vormde een mooie aanleiding om te onderzoeken wat voor vlees we hier in de Amsterdamse kuip hebben. 3voor12 Amsterdam vraagt opperhoofd Kenneth Jaworski naar zijn project dat luistert naar de mysterieuze naam ‘Huron’…

"geef ons maar Paradiso"

Hoewel ze al een paar jaar bestaan, hebben ze pas in de lente van dit jaar hun huidige vorm en geluid bereikt, na het ontslaan van hun gitarist. De vorm van het Amsterdams-Rotterdamse Huron laat zich omschrijven als de van oorsprong Amerikaanse Kenneth Jaworsky (zang, toetsen), Almar Davids (bas, gitaar) en Mel Hage (drum). Het geluid laat zich omschrijven als poppy new wave, tot in het perfectionistische uitgewerkt. Verwacht geen frisse jonge sound uit de underground, maar een stijlvolle verwijzing naar succesvolle UK monsterbands uit de jaren ’80 zoals U2, The Cult, maar vooral The Simple Minds. Kenneth: “Bij het omschrijven van ons geluid probeer ik referenties naar bestaande bands zoveel mogelijk te vermijden. We willen een uniek geluid maken. Iets dat nog nooit gedaan is. Zodra ik het idee heb dat een liedje op een het geluid van een bestaande band gaat lijken, dan schrap ik het en begin ik opnieuw. Ik zou ons geluid eerder omschrijven in gevoelens, omdat het heel emotioneel geladen muziek is. Kijk op onze flyer voor het concert van vanavond: ‘liefde, euforie, verlies, woede en aflossing’. Sinds het vertrek van onze gitarist is dat geluid overigens veel oorspronkelijker geworden. We hebben na zijn vertrek al onze nummers moeten herschrijven. Ik ben er nu meer tevreden over.” Wat Huron onderscheidt van andere bands uit deze regio is echter niet zozeer hun geluid als wel hun vergaande professionele aanpak. Grote troef van het trio is de naam van de producer van hun komende EP. Gareth Jones is namelijk bekend om zijn eerdere samenwerking met Depeche Mode, Nick Cave en Interpol. Er is een eigen label opgericht, ‘Como Park Music’. Bovendien hebben ze in Amstelveen hun eigen studio gebouwd voor oefenen en opnames. Nog niet onder de indruk? Neem dan even een kijkje op hun site. Hoezo ambitieus? Kenneth: “In de eerste plaats is onze ambitie dat mensen genieten van onze muziek. Maar het verschil zit hem in de aanpak. We doen bijvoorbeeld niet mee aan bandjeswedstrijden. We willen liever niet op een Nederlands niveau werken. Op de Nederlandse markt wordt je als band al gauw in de weg gezeten door de typische ‘doe maar normaal’ cultuur. Dat past niet bij ons want onze aanpak is groots en internationaal. We passen bijvoorbeeld veel beter in de grote zaal van de paradiso, dan op het kleine podium van de Winston, hoewel de Winston natuurlijk wel heel leuk is. Ten eerste passen we fysiek nauwelijks op een klein podium, vanwege ons omvangrijke instrumentarium. Maar we klinken ook gewoon beter in een grote zaal. We hebben een ‘groot geluid’. Ik wil ook dat onze muziek tot in de puntjes is verzorgd. Daarom was ik op zoek naar een goede producer. Ik wilde graag samenwerken met Gareth, dus heb ik hem gegoogled en opgebeld. Huron is voor hem een liefde projectje en daarom kunnen we de kosten bij hem nog redelijk laag houden. We nemen Huron heel serieus. Bijna al onze vrije tijd zit er in en ja, in combinatie met een full-time baan gaat dat soms een beetje ten koste van een sociaal leven, maar het is het waard.” Wauw, dat klinkt eh… groot! Live lossen ze die avond de hoge verwachtingen helaas niet in. Een handjevol bezoekers neemt voorzichtig een kijkje in de Winston. De muziek is technisch weldegelijk tot in de puntjes verzorgd. Elektronica en synths klinken zoals ze moeten klinken, ze spelen strak, strak, strak en er is zelfs een roadie die de mannen precies op het juiste moment van de juiste instrumenten voorziet. De held van Huron blijkt niet de voorman te zijn, maar Almar. Hij beschikt over een arsenaal aan indrukwekkende gitaren en bassen. Hij haalt er een perfect geluid uit, dat recht uit de jaren’ 80 new wave komt. Maar ondanks het perfectionisme is Huron een band die niet helemaal ‘klopt’. Het is allemaal net iets te glad om vernieuwend te zijn. Kenneth heeft een goede zangstem, maar die hangt bij een ballad op eens tegen het potsierlijke aan. Zonde… Ze zijn op hun best in dynamische, krachtige nummers, met als hoogtepunt 11/11. Huron is duidelijk meester in de uitwerking van hun muziek. Het is echter de basis waaraan ze nog wat meer aandacht mogen besteden.