Onder de naam K-Tsjoem organiseert het Transformed Dreams-label geregeld een avond met vaak een avontuurlijke mix van Nederlandse en buitenlandse acts. 14 december stond om 22:00 uur de eerste band gepland. Omdat gewacht moest worden tot Freek de Jonge en de Nits klaar waren in de benedenzaal was het al bijna 24:00 toen de eerste band begon. Transfolmer is het alias van de vanuit Groningen opererende Fries Tjeerd Folmer, die jaren in de band the Visitor speelde. De computer is nu zijn belangrijkste instrument en dat stelt hem voor een probleem bij een live-optreden als dit. Zijn muziek bestaat uit een combinatie van gelaagde, traag verschuivende electronische ritmes en geluiden en acoustische elementen zoals gitaar en stem. Live komt het meeste uit een (vermoed ik) MD-tje, hij heeft er een oude radio met een spookachtig schijnsel voorgezet om het wat interessanter te maken. De toevoegingen live beperken zich tot summiere gitaaraanslagen en vrij eentonige, ingehouden zang. En dat is te weinig. Hoe subtiel de nummers ook in elkaar steken, want daarin zit zeker kwaliteit, live is het moeilijk hiermee de aandacht vast te houden. Misschien is dit wel muziek om thuis op je koptelefoon te beluisteren, alleen op je kamer, gordijnen dicht, de winter buiten. De tweede band is een nieuw project van twee bekenden uit de Amsterdamse "underground" Maarten Kooijman (die al bijna net zoveel bands versleten heeft als drummer Jeroen Kleijn) en MP Holwerda-Williams (voornamelijk bekend van Solbakken) onder de naam Kanipchen-fit (Jiddisch Engels voor paniekaanval) MP heeft wat electronisch speelgoed verzameld, waaronder een Elka Soloist met accordionknoppen inplaats van een gewoon toetsenbord. Daarmee, en nog wat apparatuur, zet hij een repeterende basis op waarbij hij gitaar speelt en zingt. Maarten speelt in deze band voor de verandering eens drums en dat gaat hem opvallend goed af. De sound van de twee is op zich interessant maar alles valt pas echt op z'n plek als MP's vrouw Gloria mee gaat doen. Van interessant wordt het dan plotseling heel bijzonder. Gloria Williams heeft een opvallend stemgebruik. Technisch gesproken zing ze vals maar met zo'n mooi geluid, zoveel overtuiging en zo'n rotsvaste timing dat het er alleen maar fascinerender van wordt. Ze blijkt al een verleden te hebben in de Pussy Poets, een groep performance-dichters voor zover ik kan nagaan. In de e-mail-aankondiging van het optreden van Kanipchen-fit wordt Gloria genoemd als een gastzangeres. Dat zou jammer zijn. Met zijn tweeen is Kanipchen-fit een leuk hobbyproject. Met zijn drieen is het misschien wel de spannendste Amsterdamse band van het moment. En dan Freezepop. Zij trekken het meeste publiek vanavond. Ze bestaan uit the Other Sean T. Drinkwater, the Duke of Pannekoeken en Liz Enthusiasm en zij maken wat de naam al belooft: Pop ! Freezepop leeft in een wereld van plastic, fluoriserende kleuren, computers en goedkope syntheseizers. Veelzeggend is dat vier Freezepopliedjes gebruikt zijn in Sony PlayStation2 videogames. Alle liedjes van Freezepop worden geprogrammeerd op een Yamaha QY-70, een op batterijen lopend sequencertje. Tegenwoordig laten ze die geluiden uit de Microkorg aansturen en the Other Sean T. Drinkwater speelt live op een tweede Microkorg. Het centrum van alle aandacht is echter Liz, een nuffig meisje met een toepasselijk kille stem. Freezepop is de natte droom van Andy Warhol. Zo pop, zo positief, zo zalig oppervlakkig, dat je wel een enorme zuurpruim moet zijn om hier niet vrolijk van te worden. Er wordt dan ook uitbundig gedanst, Liz komt tijdens één nummer van het podium af om mee te dansen en the Other Sean T. Drinkwater doet even later hetzelfde. Achteraf willen de fans handtekeningen en met Liz op de foto. Ongecompliceerde lol.