Laten we maar eerlijk zijn: de Finale Dance van de Grote Prijs van Nederland was teleurstellend en voorspelbaar. Wie een beetje de popjournalisten en festivals in de gaten heeft gehouden kon na het lezen van de finalisten line up de winnaar al aanwijzen. Zelfs de publieksprijs was makkelijk te voorspellen. Rond Drillem, de winnaar van de avond, hangt al een tijdje een hype. Diverse toonaangevende muziekjournalisten hadden al lovend over Drillem gesproken. Ik snapte niet echt wat men er nou zo bijzonder aan vindt, hier en daar een leuke beat maar ook veel uitgekauwde big beat-achtige taferelen, zangeres erbij die een beetje naar Chicks on Speed en dergelijke neigt, soms een beetje triphop erdoorheen. Tsja, het is gevarieerd en er zitten wel leuke dingen tussen, maar om dit nou de revelatie van de Nederlandse dance te noemen. Nee. Er zijn mensen die al veel verder zijn en die in Nederland niet de erkenning krijgen maar daarbuiten, in de scene, wel revelaties zijn. Zo dacht ik er over en zo denk ik er nog steeds over, want hun optreden was een van de slechtste van de avond. Het zal misschien bij de voorrondes beter zijn gegaan, maar vanavond sloeg het nergens op. Slechte zang, kapotte instrumenten, was die drum wel live? Ach daar valt hij al om en de drum gaat door. Het publiek ging nou ook niet echt los, dus ik dacht dat mijn voorspelling toch niet uit zou komen. Maar toch winnen ze volgens de Jury. Onvoorstelbaar, maar wel te verwachten. Drillem zal misschien nog een jaar interessant blijven voor de muziekpers. Veel langer zal het niet duren, want zoals Jillem, de producer van het duo, zelf al zegt bij 3voor12: Onze muziek is niet tijdloos. Wat was er verder nog aan finalisten aanwezig op het podium van Paradiso? De altijd moeilijke opening van de avond wordt gedaan door ZoXenia uit amsterdam. Prachtige stem en goed dat een vrouw eindelijk zelf al haar muziek maakt. Maar met haar laidback breaks en beats en ook de uptempo nummers krijgt ze de nog lege zaal niet los, haar vriendinnen doen hun best op het danspodium, maar het is nog vroeg. Er is weinig te zien, ze staat achter een tafel met een laptop waar ze af en toe op drukt, normaal kijk je dan wel naar de visuals, maar die had ze als een van de weinigen van de avond niet. Misschien moet haar muziek nog groeien, misschien moet ze een partner zoeken voor live-optredens. Op deze manier lijkt het iets te veel alsof ze over een band mee zingt, en met een partner kan het live spannender worden en kan ze achter die tafel vandaan kruipen om zich vooral als zangeres te tonen. K.K. Electronics doet het wat dat betreft beter. Ilja Dombrovski haalt er wat hulp bij. Naast een mannelijke partner op verschillende instrumenten is er ook een meisje in een dikke hippe winterjas die met een trompet en wat toetsen meespeelt. Het ziet er meteen goed uit op het podium, er gebeurt echt wat. De muziek is niet heel origineel, zoals bij de meeste acts van de avond, vaak heb je het idee dat je de melodie of het arrangement al ergens van kent. In dit geval pakt het wel goed uit en komen inderdaad associaties bij je op bij de grote namen die hij als inspiratie noemt. Kraftwerk, Air, Portishead, Underworld, Chemical Brothers en Radiohead zijn niet de minste. K.K. Electronics zijn natuurlijk nog lang niet zo ver, maar de professionaliteit is er in ieder geval al wel. Als ze nu aspecten als de trombone en trompet, de italo en detroit invloeden blijven uitwerken komen ze er wel. Wat mij betreft waren dit de winnaars. Na K.K. Electronics en Drillem komt Linked, de Kane van de avond. Een overdreven frontman verpest veel, want de muziek zit strak in elkaar, een beetje zoals de Prodigy. Dit komt vooral door de drummer Dave van den Dries.Om die reden wint hij uiteindelijk de muzikantenprijs. Het zit professioneel in elkaar en ze kunnen vast goed terecht op een festival, maar bij mij schiet toch de vergelijking met Kane door het hoofd, en dat is niet goed. Ondertussen is het al aardig druk geworden en dat is goed voor de muziek van Motio & E-contact. Op hun techno wordt tenminste gedanst en dat zegt wel iets. Zelf lijken ze aan het einde ook een beetje verrast over de goede response. Goed nieuws dat er iemand van ID&T in de jury zit. Helaas is het tweetal niet spannend genoeg om echt te overtuigen. Echt creatief zijn de heren niet bezig. Op sommige plekken zal het vast wel werken dus om met Jacques te spreken: vooral doorgaan. Pas echt goed gedanst wordt er tijdens de energieke act van SUWU3. Vier jongens en een meisje zetten een hele opzwepende DrumnBass set neer waar het publiek wel raad mee weet. Hierdoor, en omdat er gewoon meer publiek is aan het einde van de avond, wonnen ze met gemak de publieksprijs. Ook al varieerden ze leuk met wat zang, gitaar en visuals, er had ook wel wat meer gexperimenteerd mogen worden met de ritmes. Aangezien je maar een half uur hebt, die de GPNL-leiding ook nog probeert in te korten, mag je best wel wat meer variatie op dat gebied tonen. Ondanks dat toch een van de betere optredens van de avond. Al met al was het vrij teleurstellend om te zien dat de creativiteit vaak ver te zoeken was. De meeste concerten lieten geen goed gevoel achter, alleen K.K. Electronics en SUWU3 vielen in positieve zin op. Dat is toch een magere score van de avond. Gelukkig begint dan het optreden van de winnaars van vorig jaar. Nobody Beats The Drum maakt de hele avond goed met een optreden die als een bom inslaat. Wat een klasseverschil met de rest van de avond. Fijn, Nederland is nog niet verloren. Ik ga toch met een goed gevoel naar huis dankzij Nobody Beats The Drum.