Voor Barlow is de Dinosaur Jr. tijd niet altijd even leuk geweest. J Mascis, de langharige frontman van Dinosaur, hield zijn bandmaten kort. Het liefst speelde hij alle instrumenten zelf. Ook waren zijn eigen liedjes favoriet. De liedjes die bassist Barlow schreef, sneuvelden steevast in de studio. Het gevolg; Barlow ging meer tijd in zijn eigen knuffelproject Sebadoh steken. Toen in 1987 ook nog eens een prima cassette van Sebadoh verscheen, was Dinosaur-maat Mascis ‘not amused’. Barlow werd aan de kant gezet.

Lo-fi is een term die je tegenwoordig eigenlijk nauwelijks meer hoort. Eind jaren tachtig dook het woord voor het eerst op en later groeide het uit tot een geheel eigen muziekgenre. Een muziekgenre dat in de huiskamer ontstond en waarbij de intentie van een liedje een stuk belangrijker was dan de kwaliteit van de opname. Bands als Pavement, Dinosaur Jr. en aanvankelijk ook Beck brachten liever hun gammele liedjes uit de huisstudio zelf uit op cassette of 7”, dan dat ze tijd verspilden met op zoek gaan naar platenmaatschappijen.

Tijden zijn veranderd, want tegenwoordig doet een huisproductie vaak niet onder voor albums die in een studio zijn opgenomen. Viersporencassetterecorders verdwenen en maakten plaats voor harddiskrecorders en computers. Dure effectenapparaten maakten plaats voor plug-ins die eenvoudig te downloaden zijn. Lo-fi anno 2012 zou heel anders klinken.

In 1993, net na het verschijnen van het album Bubble and Scrape, speelde Barlow met zijn gammele indierock in Villa65 bij de VPRO. Barlow speelt akoestisch, hier en daar bijgestaan door iemand die op een prullenbak mee trommelt. Een tijd van bandwissels breekt aan, tot de koek echt op raakt. In 2007 speelt de band pas weer in de klassieke eerste opstelling, met naast Barlow mede-oprichter Eric Gaffney en Jason Loewenstein.

Luister naar de nieuwe EP van Sebadoh