Hallo Venray is een instituut binnen het Nederlandse muziekscene. De dip na de megadoorbraak van “The More I Laugh…”, het vertrek in 2000 van partner in crime Toon Moerland of de ijzige stilte van hun Britse label Lo-Max vlak na het verschijnen van “I’m Not A Senseless Person, At Least I Don’t Want To Be” in 2003: Henk Koorn gooide nooit de handdoek in de ring. Elf albums schreef hij met Hallo Venray tot nog toe. Daarnaast waren er nog coverbands, hobbybands en gelegenheidsformaties. Koorn leeft muziek, Koorn is muziek. Tijdens de huidige toer ter gelegenheid van de heruitgave van “The More I Laugh…” – waarbij het album integraal door de originele bezetting wordt gespeeld, wordt het voorprogramma verzorgd door niemand dan Henk Koorn en de huidige Hallo Venray.
Voor zanger/gitarist Koorn is het eigenlijk niets bijzonders: ‘Je doet gewoon wat je doet. Maar het is erg leuk om die oude set weer te spelen. Het roept herinneringen op aan die tijd.’ ‘Die tijd’ was de tijd van “Nevermind” van Nirvana, “Palomine” van Bettie Serveert, en verder De Scene, De Artsen en Urban Dance Squad. Koorn: ‘Het was de tijd dat harde gitaarmuziek ineens mainstream werd. “The More I Laugh…” is een vrije plaat. Die vrijheid loopt als een rode draad door het album heen.’
3voor12 classic: Hallo Venray speelt eigen voorprogramma
Veel mensen hebben herinneringen aan het album. Daar kun je als muzikant maar moeilijk tegen opboksen
Dit jaar bestaat Hallo Venray vijfentwintig jaar. Tijdens de vroege jaren was de band het boegbeeld van de Haagse rockscene. Hun bizarre mengeling van punk, psychedelica en onderbroekenlol maakte door de jaren heen plaats voor het Grote Amerikaanse rockgeluid dat we maar al te goed kennen van Neil Young, waarmee de band van Henk Koorn tot vervelens toe wordt vergeleken. Maar het mag de feestvreugde niet in de weg staan. Deze week begint een speciale toer waarmee de heruitgave van mijlpaal "The More I Laugh, The Hornier Due Gets" (1992) extra luister wordt bijgezet. Voor de gelegenheid haalt 3voor12 een aantal sessies uit die tijd boven water.
De twee verschillende samenstellingen van Hallo Venray hebben met een tijdsverschil van bijna twintig jaar niets meer met elkaar te maken. ‘Nu weet ik beter wat ik wil en ik ben gegroeid als muzikant. Vroeger deden we ons ding met z’n vieren. Maar beide versies hebben een totaal eigen geluid.’
“The More I Laugh…” betekende in 1992 de doorbraak voor Hallo Venray. Ineens stond Koorn op het hoofdpodium van Pinkpop en er gingen 10.000 exemplaren van het album over de toonbank. Een generatie alternatieve popliefhebbers in Nederland groeide op met ‘die plaat met die vier navels’ er op. Het doet Koorn dan ook goed dat de oude fans nu naar de speciale toer komen: ‘Ik moest afgelopen zaterdag ineens weer handtekeningen uitdelen. Dat was leuk. Veel mensen hebben herinneringen aan het album. Daar kun je als muzikant maar moeilijk tegen opboksen met nieuw werk.’
Dat het succes van “The More I Laugh…” niet makkelijk was te overtreffen, midden jaren negentig, bleek al snel. Koorn: ‘In die tijd bracht je een album uit en ging vervolgens door naar de volgende. Met geluk werd het een hit. Maar als je er maar honderd van verkocht, ging je niet minder van het album denken. Wij wilden de lat artistiek hoger leggen. Niet commercieel.’
“The More I Laugh…” – toerdata:
10 november Patronaat, Haarlem
30 november Metropool, Hengelo
6 december Effenaar, Eindhoven
7 december Hedon, Zwolle
20 december Tivoli, Utrecht
23 december Rotown, Rotterdam
29 december Paradiso, Amsterdam
Henk Koorn staat vrijdag 16 november ook op Crossing Border in Den Haag, waar hij met collega Melle de Boer (Smutfish, John Dear Mowing Club) verhalen voordraagt.