13 is het zesde en misschien wel vreemdste album van het Londense kwartet Blur. De band nam hierop definitief afscheid van het klassieke popgeluid waarmee de band in de jaren negentig groot was geworden en waarmee ze, tot groot genoegen van de Britse muziekpers, jarenlang de strijd met concurrent Oasis uit Manchester was aangegaan. Het roer ging om. Alles moest anders en Blur verliet de gebaande paden van de popmuziek en zocht het experiment op.

De VPRO krijgt niet wekelijks bands van het formaat Blur op bezoek. Dus toen de band in februari 1999 op de stoep van Studio Amstel stond was de opwinding groot. Er zullen niet meer dan honderd mensen op de gastenlijst hebben gestaan. Een aanzienlijk deel van de kleine studio was gereserveerd voor televisiecamera’s van de VPRO die het concert ook nog deels filmden. De band, voor de gelegenheid aangevuld met toetsenist Diana Gutkind speelde het nieuwe album integraal, aangevuld met Song  #2, de catchy rocker van het titelloze album dat aan 13 vooraf ging.

Blur werd in 1988 door Damon Albarn en Graham Coxon opgericht. Na 13 verscheen er nog een Blur album (Think Tank) maar de koek was tijdens het opname proces eigenlijk al op. Coxon verliet de band al in een vroeg stadium tijdens de opnames en toen het album verscheen, was het al snel echt gedaan met Blur. Coxon ging solo. Frontman albarn richte zich op projecten als Gorillaz en The Good, The Bad And The Queen. Pas in 2009 kwam de band weer bijeen voor een reünie tour, hetgeen prachtig is gevat in de documentaire No Distance Left To Run (2010). Een aanrader.

En nu is het dus eenentwintig jaar na de release van het debuut. Blur ademt weer leven en zal optreden tijdens de officiële sluiting van de Olympische Spelen in Londen. Ook is er sprake van een nieuw album. Tot die tijd moeten we het doen met alle voorgaande albums. En natuurlijk met die prachtige opnames uit het archief.