JELEEL! verheft hypen tot kunst. Bij het oplopen van het podium gooit hij gelijk zijn signature move erin: hij scheurt zijn overhemd kapot en doet een backflip. Hij is een indrukwekkende verschijning met een bodybuilder-uiterlijk en een bovenlijf zo opgepompt dat zijn hoofd er kleiner door lijkt. Het zal zeker niet de laatste backflip van zijn set zijn. Eentje middenin de zaal vanaf de geluidstafel? Doet hij. Eentje van het podium af de fotopit in? Tuurlijk! Eentje samen met een fan op het podium? Waarom niet?
Lag de vrijdag van Rolling Loud de nadruk op tekstuele en technische virtuositeit (van Kendrick Lamar tot JID), op zaterdag gaat het om de HYPE: we zien kei- en keiharde moshpits en shows vol punkenergie bij Travis Scott en JELEEL.
©
JELEEL
©
Timo Pisart
Alleen al door zijn stemgeluid, vele flows en black empowerment wordt hij vaak vergeleken met Kendrick, en wanneer hij eind van de middag de mainstage betreedt zegt hij zelf grinnikend: ‘Zijn jullie klaar voor some high level rap shit? Nee maar echt, de allerbeste rap die je ooit hebt gehoord?’ En inderdaad, hij staat daar tussen twee giga-opblaasbare middelvingers echt razendsnel te rappen, al vanaf openingstune ’Never’. Neem ook zo’n track als ‘Off Deez’, je zou geloven dat-ie zijn bars in de studio een beetje heeft versneld, maar godver, live doet hij het ook ECHT zo snel.
©
Lotte Schrander / Mojo
Denzel Curry is heer en meester van alle rappers vandaag, doet slimme een-tweetjes met zijn dj en het publiek en heeft de perfecte balans tussen techniek en beuken gevonden.
©
Lotte Schrander / Mojo
Zoals altijd gaat hij HARD, met vuurbommen en CO2-kanonnen, en springt zoveel dat je je afvraagt of het podium met hete kolen bezaaid ligt. Toch is ook te merken dat hij het gros van deze tracks al heel vaak live heeft gedaan. Na Astroworld albumtrack 'CAROUSEL' roept hij ook even dat hij niet kan wachten tot Utopia uit is. Ja, het absolute vuur in zijn ogen dat we zagen bij de eerste keer 'Goosebumps' op WOO HAH! 2017 of de eerste keer 'Sicko Mode' in 2019 zit er niet in dit keer. Wat we ervoor terug krijgen is een meer beheerste show, die aantoont hoe goed Travis Scott eigenlijk kan rappen en hoezeer hij meester is over zijn instrument: de overstuurde autotune.
Kendrick Lamar heeft intrigerende doeken mee, en om hem heen dansen af en toe kleine mannetjes met freaky Kendrick-maskers op, met monsterlijk opengevallen mondjes. In maffe, houterige choreo's laten ze zich zijwaarts vallen, skateboarden ze over het podium, zetten ze elkaar klem en wiegen ze mee op ‘HUMBLE’. En er is vuurwerk. Maar... al met al voelt de productie in vergelijking met zijn Ziggo Dome-shows van vorig jaar wat summier.
Maakt niet uit, want het allerbelangrijkste is natuurlijk de beheerste rap van Kendrick zelf. In de keiharde bangers waarop het asfalt gevaarlijk begint te trillen van de enorme moshpits. In de tunes die we van vroeger kennen. In de introspectievere tunes. Hij mist geen woord, is uitzonderlijk goed verstaanbaar en rapt zoals we van hem kennen: scherper dan een Japans koksmes. Geweldige headliner op een dag dat er sowieso vrijwel geen act echt door de mand valt.