ESNS18: DOOL maakt vrienden zonder aardig te doen

Een paar jaar terug leek het er nog op dat Elle Bandita wel zo’n beetje uitgespeeld was. Haar transformatie van eenmans-electro-bitch naar volwaardige gitaarband sloeg niet echt aan en we zagen Ryanne van Dorst vaker in tv-spelletjes en reality shows dan op het podium. Maar hoe fenomenaal is haar terugkeer met de band DOOL. Ze vormde hem samen met ex-leden van de waanzinnige occulte rockband The Devil’s Blood, dus dat Roadburn twee jaar terug de primeur kreeg lag voor de hand, dat Lowlands volgde terecht. Minder voor de hand ligt het dat ze hier nu vanavond staan, want hun debuut is al bijna een jaar uit. Laten we het erop houden dat Noorderslag vindt dat nog veel te weinig mensen weten hoe goed dit wel niet is. Van Dorst is een totaal andere frontvrouw geworden. Ze rent niet meer van links naar rechts over het podium met allerlei entertainende gekkigheid, maar staat met een enorme focus in dienst van het geheel. De drie gitaristen spelen geen voor de hand liggende hooks, maar vlechten hun geluid prachtig om elkaar heen. DOOL verpakt het bezwerende doemgeluid dat we van The Devil’s Blood kennen net even wat toegankelijker, zonder ook maar een moment corny of kitsch te worden. Knappe balans!

Dus eigenlijk maakt Ryanne van Dorst juist in bescheidenheid eindelijk de verwachtingen waar?
Ja, maar vergis je niet, ze verstopt zich niet. Van de drie lagen gitaar is de hare het meest prominent, zij draagt de band. 

Snapt het Noorderslag publiek het een beetje?
Ergens halverwege maakt Van Dorst een sneer naar iemand in het publiek: of ie voor het eerst een gitaar in het echt ziet. Lekker onaardig. Dit is natuurlijk totaal niet de doelgroep van zo’n specifieke gitaarband. En toch werkt het wel, en daarmee bewijst DOOL meer te zijn dan een band voor specialisten.

Meer Noorderslag? Check hier ons dossier.