ESNS18: Er glanst iets bij Roxeanne Hazes
Dochter Dré gaat op zoek naar haar eigen stem
Roxeanne Hazes heeft iets te bewijzen. Tenminste, dat vindt ze zelf. En begrijpelijk: de voetsporen van haar vader zijn groot, en lange tijd is ze comfortabel op zijn pad gebleven. Hazes zingt Hazes, met haar broer of alleen, en altijd in het vertrouwde levensliedcircuit. Daar had ze kunnen blijven, en vast prima brood kunnen verdienen. Maar ze wilde wat anders, iets voor zichzelf. Dus kwam ze met In Mijn Bloed, een plaat vol Nederlandstalige electropopliedjes met af en toe een tropical house-saus. Na een clubtour is Noorderslag het eerste grote festival waar Roxeanne zichzelf mag voorstellen, en ook nog eens haar eerste show met baby in haar buik. De kersverse #zwangeres is 'ontzettend zenuwachtig', zegt ze.
Merk je daar wat van?
Een beetje, ze blijft wat timide en zo nu en dan slaan de zenuwen op haar stem. Maar desondanks glanst er wel iets. Ze is benaderbaar en gezellig, maar ook een glamoureuze diva. Ze croont bijna, laag en fluisterend, met heel af en toe een typische Hazes-snik die verrassend goed werkt bij die zwoele popsongs. Die combinatie van alledaagsheid en glamour, van volkszang en fluisterdisco, daar gebeurt iets bijzonders.
Dat klinkt positief!
Er moeten nog een paar dingen op z'n plaats vallen. Een band van Borsato-formaat zou de melancholie in haar stem beter doen uitkomen, het liefst met drie prachtig uitgedoste achtergrondzangeressen in plaats van de backing vocals uit een doosje. Die Kygo-beats zijn niet zo fris, de lome discotracks passen haar beter. Iets meer eigenzinnigheid en durf, een beetje tijd om te experimenteren en verfijnen, en dan staat het. Maar Roxeanne Hazes heeft echt iets intrigerends, eigen en geloofwaardig. Helemaal van zichzelf. Dat heeft ze alvast bewezen.
Meer Noorderslag? Check hier ons dossier.