ESNS18: Het is toegankelijk beuken bij Colin Benders
Utrechter tovert een bijna gezellige set uit zijn modulaire synth
De laatste keer dat we Colin Benders en zijn trouwe modulaire synthesizer zagen, was in de nacht van Lowlands 2017. Toen blies hij de X-Ray omver met een orkaan van geluid, zonder inleiding, opbouw of genade. Stampen, beuken, gierende noise en genadeloze kicks. Ik stond dus al stiekem te grinniken om al die vrolijk dansende mensen - eerder op de avond, bij Sjamsoedin in de kelder van de Oosterpoort. Die hadden geen idee wat ze te wachten stond. Ik drukte mijn doppen vast wat dieper in mijn oren.
En nu ben je doof?
Wat zeg je?! Grapje. In plaats van direct vol de beuk erin te gooien laat Colin zijn set juist langzaam opkomen, met een onschuldig midtempo loopje dat steeds voller en sneller wordt, tot hij verdubbelt, verdriedubbelt, en er een bas en kick onder verschijnt. Best wel beuken, ja, maar zeker niet de aardverschuiving die hij op Lowlands aanrichtte. Hoewel...
Ja? Gaan we toch nog zagen?!
Nee, toch niet. Heel even komt er een kil schrapend industriëel geluid tussendoor, maar dat laat Colin al snel achterwege. Het maakt plaats voor pulserende bassen, schelle snares en grove uptempo melodieën. Het is bijna electroclash. Een stuk minder gezellig dan zijn voorganger Sjamsoedin, maar ook een stuk toegankelijker dan we gewend zijn.
Meer Noorderslag? Check hier ons dossier.