HET CONCERT:
James Morrison, Pinkpop Main Stage, zaterdag 11 juni 2016

DE ACT:
James Morrison speelde jarenlang nummers van andere artiesten tot hij in 2006 wist door te breken met de ballad 'You Give Me Something'. Met zijn kenmerkende hese stem (door een kronkel in zijn stembanden) heeft hij sindsdien vele pophits gescoord zoals 'Wonderful World' en 'Broken Strings' met Nelly Furtado. Live brengen vooral de twee achtergrondzangeressen een extra dosis soul in de mix.

HET NUMMER:
Het kan niet anders of James Morrison is een perfectionist van de bovenste plank. Iedere song tot de puntjes verzorgd, de outfit van zwarte jeans met wit shirt eenvoudig, maar van kwaliteit en de band uitmuntend, maar zeker niet op de voorgrond. Met een stapel platina platen aan de muur thuis is het gemakkelijk om te vervallen in routine, maar in die valkuil trapt James Morrison niet. Alles klopt zonder dat hij overmatig het publiek probeert op te hitsen. Natuurlijk is Nelly Furtado niet aanwezig voor haar deel van het duet van 'Broken Strings', maar achtergrondzangeres Stephanie vervult die rol met verve, waardoor ze samen meer kippenvel veroorzaken dan bij dat oh zo mooie maar toch plichtmatig aanvoelende 'You Give Me Something'. Wat ook niet meehelpt is dat tegen die tijd iedereen zich af staat te vragen waar in de tas de poncho’s ook alweer zaten omdat de lucht achter het podium in rap tempo betrekt. 

HET MOMENT:
Je kunt 'm van kilometers aan zien komen, 'You Give Me Something.' Als één na laatste nummer is het een uitgelezen liedje voor stelletjes: even knuffelen. De regisseur die de grote schermen bedient, schakelt midden in het liedje naar een hippiestel op leeftijd die zo innig staan te knuffelen dat het een collectief ‘aaaaah’ uitlokt bij het publiek. En dan die verschikte blik als ze in de gaten krijgen dat ze op het scherm zijn: goud.

HET PUBLIEK:
Man, vrouw, oud, jong… als er honden toegestaan zouden worden op het terrein, zouden die ook best bij James Morrison een kuil in Jan Smeet’s z'n minutieus verzorgde gras willen graven. De Rammsteinfans schuiven alvast aan in het voorste vak naast de feestende vriendinnengroepen die voor het eerst samen naar een festival zijn. James Morrison kan iedereen wel pruimen en dat is tegelijk zijn sleutel voor succes.

HET OORDEEL:
Dit is de derde keer dat James Morrison speelt op Pinkpop, de laatste keer was in 2012 bij zijn vorige album. Hij heeft in de tussentijd vier jaar tijd voor zichzelf en zijn dochter genomen. James Morrison hoeft niets meer te bewijzen, maar gooit er zeker niet met de pet naar. Dat maakt het een prettig concert om bij te wonen. Een show voor alle leeftijden, een show die niemand voor z'n schenen schopt, gewoon good fun. En het het bleef nog droog ook.