Is het een grap? Is het vrijdagavond hipster-ironie? Elias Mazian heeft zelfs zijn haar geblondeerd en geschoren voor de gelegenheid, in typische Johan Gielen style. Maar je ziet ze meer, de laatste tijd in underground clubs: de zonnebrillen, de strak opgeschoren hoofden, de paardenstaarten of juist de midden-scheiding. Trance en de bijbehorende look wordt stukje bij beetje weer omarmd. Soms een tikkeltje ironisch inderdaad, maar toch ook serieus. Want zoals elke variant van house is ook de melodieuze, euforische vorm die eind jaren negentig zorgde voor het ontstaan van internationale superster-dj's kennelijk toe aan een herevaluatie. En zoals Fact Mag al in 2014 probeerde duidelijk te maken: trance is the greatest dance music of all.

Nou ja, niet alle trance natuurlijk, maar een beetje dj is natuurlijk in staat de pareltjes tussen de kitsch vandaan te vissen. Bij een dj als Barnt sta je niet meer gek te kijken als er opeens een euforische trancebreak langs komt. Op ADE liet hij zich zelfs een uur lang gaan, voor ie aan zijn bekende duistere percussietracks begon. Credible types als Oneohtrix Point Never en Sophie putten al een poosje uit het melodieuze vat, terwijl Amsterdammer Oceanic naar het schijnt al een edit van Tiesto-klassieker 'Lethal Industry' draait.

Bovendien duiken er ook steeds meer trancefeesten op. En dan gaat het niet alleen over semi-ironische feestjes die zich als eerbetoon aan Sensation White neerzetten. Evian Christ bijvoorbeeld organiseert een terugkerende trance-avond in Londen, en vanavond viert Job Jobse zijn verjaardag in De School met Torus, Oceanic, Woody, Elias Mazian, Luc Mast, ID&T lasers en dus een hoop trance. 

Tijd voor een vrijdagmiddag-playlist van vergeten trance-tracks die nog steeds de moeite waard zijn.