OIJ, kort voor Only In Japan, da's eigenlijk Valentijn Crouwel. Hij zat ooit in de dertien-in-een-dozijn-rockband The Crowns maar heeft zichzelf opnieuw uitgevonden als een soulvolle elektronische songwriter. Hij croont in kopstem over Flume- en Disclosure-achtige producties heen, en wanneer hij geen toetsen speelt, veegt hij zijn lange lokken continu uit z'n gezicht. Klinkt allemaal als een klok, met diepe bassen en veel aanzwellende synthesizerakkoorden, maar het gaat natuurlijk allemaal om die lichtinstallatie.

Leidt die niet af van z’n liedjes?
Jawel, en dat is niet zo erg: de meeste songs van hem missen de klasse-hooks die je juist zo graag wilt horen. Het zijn namelijk allereerst pop-liedjes die hij maakt. Oké, hij heeft er eentje: 'Blinded'.

Grappig, dus zijn beste liedje heet 'Blinded'.
Inderdaad, en hoewel hij daarin lijkt te bezingen dat de nacht blind maakt, zijn het vandaag vooral die stroboscoop-pilaren.

M'n vriendin houdt van Flume, maar heeft epilepsie. Kan ik haar wel meenemen?
Ik zou het niet aandurven, daar is die lichtshow net te heftig voor. Het brandt nog na op het netvlies. Maar sjongejonge, wat zag het er cool uit.