Toegegeven, de plaat is niet direct Lucky’s meest toegankelijke album en gaat in 46 minuten álle kanten op. Van folkliedjes tot klassieke smartlap en van subtiele synths tot een heuse gabberballade; hier luister je naar het eigenzinnige muzikale brein van Lucky Fonz III. ´De Hondenfluisteraar´ is bijvoorbeeld een knotsgekke track met dat gabberintermezzo, maar hij komt er dusdanig mee weg, dat je die rare combinatie na verloop van tijd nog gaat waarderen ook.

In ‘Was Ik Maar Een Robot’ wil de hoofdpersoon liever een robot zijn met een luikje in zijn hart, waarop iedereen kan zien waar hij van houdt. Een heel aandoenlijk liedje waarin eigenlijk de angst voor imperfectie bezongen wordt: En misschien kan ik dan een keer naar bed/zonder te hoeven denken ik ben slecht/ik kan niet eens bedenken wie of wat ik ben/geen wonder dat er niemand is die mij kent. Om even later hoopvol af te sluiten met: Oh, mijn lieve schat/Er komt ooit een dag dat ik hier om lach/Help me dan even herinneren aan wat ik toen wou/Toen ik zei dat ik een robot wilde zijn voor jou.

De singer-songwriter weet net als zijn voorbeelden Armand en Jaap Fischer het kleine in te metselen in een groter geheel. Zoals het bezongen liefdesverdriet in ‘De Stratenmaker’ bijvoorbeeld, dat in essentie een klassieke smartlap in zich heeft. Of in ‘Leugens’, waarin hij tussen de regels door ook nog eens een terrorist op zijn plaats zet door hem, begripvol weliswaar, de waarheid te zeggen. De liedjes op In Je Nakie zijn speels, met ingetogen arrangementen en intieme teksten. Van grappig tot ontroerend, Lucky Fonz vertelt herkenbaar over thema’s als liefde en verdriet, en hoop en vrees. Veertien liedjes lang zijn de lach en de traan nooit ver weg en daarin is hij verdomd eerlijk over zichzelf en anderen. Het album staat vol met licht-poëtische, verhalende teksten, die gecombineerd met de muzikale diversiteit zorgen voor de perfecte vorm voor de hersenspinsels van Lucky Fonz III.