The Mysterons, Noorderslag, Marathonzaal, zaterdag 17 januari 2015

Veel bekende gezichten in The Mysterons: drie van de vijf bandleden spelen ook in Jungle By Night en gitarist Brian Pots kennen we al van Pauw. Er klinkt psychedelische rock, gedreven door de Hammond van toetsenist Pyke Pasman. Na de eerste jam komt ook Josephine van Schaik op. Haar ijle, dromerige zang, wat slordige haar en kleding die op Woodstock niet had misstaan;  het geeft haar bijna iets griezeligs. De band leunt enorm op de jaren zestig en zeventig, een batterij aan pedalen levert bakken met echo over stem en gitaren.

Enkel van single Echoes weten we de naam, in februari komt deze officieel uit. Het is niet het beste wat we horen vandaag. Toen we The Mysterons op Into The Great Wide Open zagen, rommelde het nog te veel. Inmiddels spelen ze wat langer samen en is er al meer samenhang. Dit komt vooral in het slotstuk tot zijn recht: een uitgesponnen jam, soms rustig en spacy, andere momenten rockt het behoorlijk. The Mysterons hebben een aantal goede hooks, dit was hun beste.

Van Schaik zet vlak voor het einde haar strot even open, dat rauwere randje staat haar wel. Er wordt aardig gegrooved en deze stukken maken nieuwsgierig naar de beloofde EP.  

Vooraan bij het podium gaan een paar jongens volledig uit hun plaat: de resterende leden van Jungle By Night. 'Niet op het podium? Dan maar ervoor', zullen zij gedacht hebben. Mooi om te zien.

Het is druk in de Marathonzaal en dat blijkt een probleem: het podium waar The Mysterons op staat is weinig hoger dan de vloer, waardoor niemand achter de eerste rijen de band nog kan zien. Toch blijven de mensen staan om van de psychedelische sound te genieten.

Muzikaal zijn The Mysterons gegroeid sinds Into The Great Wide Open en de psychedelische grooves en hooks worden al veel strakker geleverd. De hoge, wat fragiele zang van Van Schaik weet alleen nog niet te beklijven.