ESNS15: Snowapple bijt in verschillende appels tegelijk

Zoetsappige nummers met net te weinig bite

door Nina Knaack, foto's Bob de Vries ,

Vanaf het eerste moment trekt Snowapple de aandacht. Nog voordat er een noot gespeeld of gezongen is, zijn alle ogen op het podium gericht. Drie uitgedoste meiden staan sierlijk en elegant in witte gewaden en aureolen op de planken. De verwachtingen zijn moeilijk in te schatten: is dit wel serieus te nemen?

HET CONCERT:

Snowapple, Noorderslag, Patio, zaterdag 17 januari 2015

DE ACT:

Drie jonge, prinsesachtige dames die niet kunnen stoppen met lachen. Dat is Snowapple. Het gelijknamige debuutalbum kwam uit in 2013 en het nieuwe album Illusion is nu te beluisteren op de luisterpaal. De drie nogal excentrieke Amsterdamse meiden bespelen een hoop instrumenten en laten verschillende genres en invloeden horen. Laurien Schreuder heeft een carrière als operazangeres, Una zingt voornamelijk jazz en de Letlandse Laura heeft in haar geboorteland veel folk meegekregen. Chansons met folk, klassiek en pop: van alle markten thuis. Lieve teksten er overheen, en daar zijn de sprookjesverhalen.

HET NUMMER:

Het titelnummer van het nieuwe album Illusion pakt de sfeer van de gehele cd en ook van het optreden. “I live in an illusion and it’s nice, so I’d like to stay,” zingen ze tegelijk. Het lijkt ook alsof de meiden in een illusie leven: hun eigen fantasiewereld waarbij de elfjes zingen voor het slapengaan. De operainvloeden van Schreuder zijn goed te horen, en er zit een flinke galm op haar stem. Hoog en zuiver, dus daarmee zeer indrukwekkend. Echter, de harde werkelijkheid is dat de sprookjeswereld niet bestaat.

HET MOMENT:

Het laatste nummer geeft even dat magische moment waar Snowapple naartoe gewerkt heeft. Het publiek laat de heupen wiegen en houdt de handen hoog. Er wordt geklapt en geschreeuwd om het rauwe randje dat eindelijk te horen is. Jammer wel dat dit rauwe randje veroorzaakt wordt door een cover van Jolie Holland, en niet door een zelfgeschreven nummer. 

OOK OPMERKELIJK:

De verschijning van Snowapple is zeker opmerkelijk. Recht uit Het Sprookjesboek Van Grimm gelopen en op het podium gestapt. Opmerkelijk daarbij is vooral dat de outfit het optreden geen goed doet. De lange jurken zitten meermaals in de weg bij het wisselen van de gitaren en na het tweede nummer besluit een groepslid ook de hoge hakken maar uit te doen. Een leuke verschijning op het eerste gezicht, maar eerder een afleiding tijdens het concert. 

HET PUBLIEK:

De Patio is voor niet meer dan de helft gevuld. Kleine groepjes mensen staan wat verdeeld in de tent op de binnenplaats en praten tijdens het concert gerust door de hoge stemmen van Snowapple heen. Na elk nummer wordt wel enthousiast geklapt en geroepen, dus de act blijft interessant genoeg om bij te blijven staan. "Ik vind dit wel echt mooi”, wordt er achterin de tent gefluisterd. Mooi wordt het dus wel gevonden, maar niet adembenemend.

HET OORDEEL:

De muziek van Snowapple is een technisch hoogstandje, maar de kleding is misleidend. Veel liedjes zijn te lieflijk, en zouden wat meer pit kunnen gebruiken. Het geluid is wel heel natuurlijk, want zonder enige trucjes wordt er zuiver gespeeld en gezongen. De hoogte wordt makkelijk bereikt en verschillende ritmes door elkaar zingen is geen enkel probleem voor Snowapple. Dit geeft magische momenten genoeg, en daar is echt helemaal geen verkleedpak voor nodig. 

DE FOTO: