ESNS15: Futuristisch Sevdaliza vertelt sensuele sprookjes

Over duizend nachten vol zware bassen en paaldansen zonder paal

door Menno Visser, foto's Bob de Vries ,

Een slimme promoter heeft op de buitendeur van het journalistenhotel een plaatje van Sevdaliza op de deur geplakt. Dus elke keer als je door de schuifdeur gaat, sta je oog in oog met Sevdaliza. Ze is gezegend met een op zijn zachtst gezegd intrigerend uiterlijk, waarschijnlijk door haar Iraanse roots.

HET CONCERT:

Sevdaliza, Binnenzaal, zaterdag 17 januari 2015

DE ACT:

Een van de dark horses in de selectie van 12 nieuwe Nederlandse talenten in de 12 van 3voor12 is zondermeer Sevdaliza. Hoewel ze al op kleine podia stond tijdens zowel Motel Mozaique, Buma Rotterdam Beats, Pitch en het Amsterdam Dance Event, zullen slechts weinigen nog van haar gehoord hebben, eerder nog via haar vorige carriere als professioneel basketballer. Vanavond staat de van oorsprong Iraanse op het podium in een licht doorschijnend zwart negligee samen met twee knoppendraaiers. Ze zingt over futuristische beats met zware baslijnen heen.

HET NUMMER:

'Backseat Love', no contest. Reeds uitgebracht op het toonaangevende elektronische label Warp is het enige liedje met een duidelijke kop en staart, hoe cool de rest van het materiaal ook moge zijn.

HET MOMENT:

Grappig is dat Sevdaliza telkens bedankt en zich voorstelt in het Engels en zich dan opeens bedenkt dat ze gewoon Nederlands kan praten en zich dan herstelt.

HET PUBLIEK:

Helaas best karig aanwezig, de biergooiers vermaken zich kennelijk elders met Popprijswinnaars The Common Linnets. De Binnenzaal is normaal gesproken voor de claustrofoben onder ons een vrij onneembare vesting. Maar nu is er zelfs genoeg ruimte om te dansen, mocht je dat willen.
 

HET OORDEEL:

Dansen kan ze, en zingen ook. Geholpen door haar sensuele outfit, de karige verlichting en de geile lage bassen is het soms net een paaldansshow zonder paal waar je naar staat te kijken. Maar hoe modern experimenteel en cool elektronisch de nummers ook klinken, de composities zijn op uitzondering van 'Backseat Love' allemaal meer vorm dan inhoud. Ook jammer dat de songs allemaal met een uitleggerige gesproken tekst over een fase moeten beginnen, zo lijkt het wel een Linguaphone cursus in plaats van een sensueel sprookje over Duizend-en-een-nacht...

DE FOTO: