Awolnation, Lowlands India, zondag 23 augustus 2015
Lowlands laat zich in het gezicht spugen door Awolnation
Graflelijke ‘muziek voor iedereen’
Aaron Bruno, frontman van Awolnation heeft waarschijnlijk oprecht het idee dat hij met iets revolutionairs bezig is door van alles en nog wat (metal, electro, violen etc.) bij elkaar in de blender te gooien. ‘THIS IS THE FUTURE!’ schreeuwt hij een paar keer tegen het publiek. ‘THIS IS MUSIC FOR EVERYONE!’ Laten we het niet hopen zeg.
HET CONCERT:
DE ACT:
Electrorockband Awolnation is bekend van de monsterhit (als in monsterlijke hit) ‘Sail’, inmiddels al een paar jaar oud. Debuutalbum Megalithic Symphony komt uit 2011 en daarop laat de band een mix van electrorock en pop horen. Dit jaar terug met het album Run, maar het zou best kunnen dat je daar weinig van meegekregen hebt. Geen enkele keer werd er iets van gedraaid op de radio en ook met de streamingaantallen valt het vooralsnog wat tegen.
HET NUMMER:
Doe dan toch maar ‘Sail’. Dat is echt het enige nummer dat nog ergens op slaat, met een hook die in elk geval werkt en een dansbaar ritme.
HET MOMENT:
De sitdown is anno 2015 weer helemaal terug en ook Awolnation waagt zich eraan. Momentje hoor. Even later moeten we elkaar knuffelen als de band de afgrijselijke ballade ‘I Am’ inzet.
OOK OPMERKELIJK:
Wat misten we nog? Je kunt je ergens op driekwart van het optreden nauwelijks voorstellen dat deze show nog erger wordt dan het al is. Oh ja, een drumsolo! Liefst zonder enige aanleiding of link met de rest van het nummer, gewoon zomaar. Omdat het kan. Dat lijkt trouwens sowieso het motto van Awolnation te zijn, dat werkelijk alles bij elkaar flikkert.
HET PUBLIEK:
Om onduidelijke redenen is er inderdaad publiek aanwezig in de tent, dat op dit moment ook bij bijvoorbeeld Interpol, Ought of (wat later) Kendrick Lamar had kunnen staan.
HET OORDEEL:
Metalbreaks, hiphopbeats, electroriffs, industrial melodieën, poprefreintjes, rare verwrongen schreeuwzang, een drumsolo, een sitdown… tja, Awolnation maakt ‘muziek voor iedereen’, zoals Aaron Bruno het blijkbaar bedoelt. Helaas klinkt het als een soort wanstaltige combinatie tussen Mika en Linkin Park met zo nu en dan een scheut ‘Total Eclypse of the Heart’. Dat zou je dus muziek voor iedereen kunnen noemen, vakkundig zo lelijk mogelijk in je gezicht gespuugd door Awolnation.