Het titelloze debuut van deze samenwerking tussen Veronica Falls’ James Hoare en Mazes’ Jack Cooper is nog geen jaar oud, maar nu ligt de opvolger er al weer. Natuurlijk vormen die twee bands een goed referentiepunt voor de sound van som der delen Ultimate Painting, maar de dromerige lo-fi-gitaren liggen misschien nog meer ergens tussen Pavement en Real Estate in. Of verder terug. Het oorspronkelijke idee van Hoare en Cooper, die elkaar op tour ontmoetten (Mazes deed het voorprogramma van Veronica Falls) en al snel goede vrienden werden, was immers om terug te kijken op de jaren zestig. En dan met name The Velvet Underground, zo te horen - op de eerste plaat kwam de invloed van Reed, Cale en co al naar voren in rauwere songs als ‘Central Park Blues’, nu hoor je in bijvoorbeeld ‘Two From The Vault’ zo’n lekker valsig Pale Blue Eyes-gitaartje.

Het stempel van de Beatles is op Green Lanes vooral te horen in de iets rijkere arrangementen, bijvoorbeeld de piano-akkoorden en koortjes in single ‘Break The Chain’. Hoare en Cooper maakten Green Lanes in een thuisstudio die afgebeeld staat op de (uiteraard geschilderde) hoes. Waar hun eerste gezamenlijke plaat nog wel een wat rauwer randje had is Green Lanes een en al zacht kabbelende melancholische gitaarpracht. Je zou bijna het woord zorgeloos gebruiken, ware het niet dat de teksten helemaal niet zo opgewekt zijn, met titels als ‘I Was Lost’ en ‘Out In The Cold’.

Niet de hele plaat is zo mellow als openingsnummer ‘Kodiak’ of single ‘Break The Chain’. De andere single ‘(I’ve Got The) Sanctioned Blues’ gaat bijvoorbeeld meer de kant van de rock-‘n-roll op, met branievolle leadzang van Jack Cooper die zich uitspreekt tegen de conservatieve regering die het Verenigd Koninkrijk nu al vijf jaar leidt, in een soort metafoor van een zwartrijder op een trein die gepakt wordt door de conducteur. ‘Waken By Noises’, later op de plaat, is ook meer up-tempo en leunt op een stuwende monotone riff à la Parquet Courts. Het is eigenlijk de enige song die ook (nou ja, bijna) op een album van Mazes had kunnen staan. Misschien scheelt het dat het duo een vaste drummer heeft gevonden in Neil Robinson: het ietwat rammelige geluid van de eerste plaat is weg.

Daarmee is ook het scherpe randje van het debuut dus grotendeels verdwenen: Green Lanes is niet bepaald een plaat die de luisteraar uitdaagt. Om Coopers eigen metafoor nog maar even door te trekken tuft zijn trein heerlijk loom door een glooiend Engels landschap, om slechts op twee momenten te versnellen. Maar wat zitten die tien eenvoudige gitaarliedjes (onderbroken door twee korte intermezzo’s) stuk voor stuk goed in elkaar, van de jangly gitaartjes tot de fraaie samenzang van Hoare en Cooper. Ultimate Painting is nog een pril project, maar leverde in korte tijd al twee platen op die zich kunnen meten aan het beste werk van Hoares en Coopers bands Veronica Falls en Mazes. Alles aan dit plaatje klopt. 

Green Lanes komt uit op Trouble In Mind en is tijdelijk te horen op de Luisterpaal.