Joan As Police Woman laat Jeff Buckley en de melancholie achter zich

Amerikaanse singer-songwriter Joan Wasser levert vierde album af

Tekst en foto Robert Lagendijk ,

Deze week verschijnt The Classic, het vierde album van Joan As Police Woman. Daarop hoor je dat de Amerikaanse singer-songwriter Joan Wasser lekker in haar vel zit.

De olifant is eindelijk de kamer uit
Meer dan vijftien jaar lang was wijlen muzikant Jeff Buckley geen gespreksonderwerp voor Joan Wasser. Maar nu kan ze gewoon praten over het verlies in 1997 van haar toenmalige geliefde. 'Wat wil je weten?' Wasser was 27 toen hij verdronk. Sinds het verschijnen van haar debuut in 2006, werd er tijdens interviews niet over gesproken. 'Het leek mij toen beter om er niet steeds aan herinnerd te worden. Nu voel ik mij heel anders, maar mensen zijn nog altijd bang om naar Jeff te vragen. Grappig, ik was eigenlijk vergeten dat mensen er niet naar vragen.'

Joan Wasser zit op een goed punt in haar leven. Ze heeft de melancholie die jarenlang haar leven bepaalde opzij gezet en plaats laten maken voor ongebreidelde vrolijkheid. Maar vandaag heeft ze last van een jetlag. Ze praat langzaam, tegen het slome aan. En net als je denkt dat ze halverwege een zin in slaap valt, komt er van ver een diepe zucht en praat ze verder richting de volgende komma of de punt. Dan ineens toch weer die harde schaterlach. 'Klink ik heel duf? Oh my God!'

Tien minuten geleden was die lach er even niet. Wasser was per abuis uit haar hotelkamer gezet. Dat was even niet de bedoeling. Joan was not amused en zelfs even helemaal van haar stuk. Maar happy is het woord vandaag de dag en Happy Joan herpakt zichzelf.

Revanche
Voor wie haar nog niet kent: Joan As Police Woman is multi-instrumentalist Joan Wasser, 44 jaar oud, singer-songwriter, woonachtig in Brooklyn, adoptiekind, voorheen punkmeisje en Mahler-fan, altijd op zoek naar de perfecte soulsong. Ze kreeg in het verleden af en toe een duwtje in de rug. Aanvankelijk van Antony (van The Johnsons) en Rufus Wainwright, later ook van Lloyd Cole en Lou Reed. Ze voorziet al haar liedjes van een ragfijn scherp randje dankzij haar rauwe stem. Wasser debuteerde solo pas op 36-jarige leeftijd met het album Real Life. 'Ik ben laat begonnen met het schrijven van mijn eigen liedjes,' zegt ze over haar late start. Het werd evengoed een droomdebuut: lovende recensies en Joan As Police Woman stond meteen op alle grote festivals. Maar vervolgens kwam de klad er een beetje in. Het bleek lastig om na Real Life een album te maken dat net zo spannend en verfrissend was. Opvolger To Survive bood meer van wat we al kenden. En The Deep Field, een album vol niksige middle of the road-pop stelde teleur. Maar Wasser neemt nu revanche.

Bandplaat
Op The Classic, het vierde 'echte' album van  Joan As Police Woman, klinkt ze ineens een stuk opgeruimder dan op de drie voorgangers. Het album is warm, sfeervol en bij vlagen bijzonder catchy. In tien liedjes geeft ze een rondleiding in haar wereld; van de poppy, hitgevoelige start via twee lange, zwaardere stukken naar enkele warme soulnummers om te eindigen met het zalvende 'Ask Me', een rustig liedje dat je direct weer doorverwijst naar het vrolijke vertrekpunt van The Classic. Die perfecte opbouw van de nieuwe Joan As Police Woman maakt het album verslavend. 'Normaal besteed ik heel veel tijd aan de juiste volgorde voor mijn liedjes. Ik vraag ook altijd naar de mening van vrienden, maar dit keer was er gewoonweg geen tijd om dat te doen. De volgorde van de liedjes heb ik last minute gemaakt. Blijkbaar heeft het goed uitgepakt.'
 
Het is tekenend voor 'de nieuwe Joan,' die zelfverzekerder en tegelijkertijd een stuk relaxter is dan voorheen. Al voordat zij een studio boekte om de nummers op te nemen, wist ze precies hoe alles moest klinken: 'Ik wilde het geluid van de live-band op plaat vastleggen. De optredens van The Deep Field waren zo veel beter dan het album zelf. Veel krachtiger! Ik wilde dit keer die intense, rauwe, spontane sound vangen. Dat was eigenlijk het uitgangspunt voor deze periode.'

Zonder producer ('Dan hoef je niet steeds op de klok te kijken'), maar met haar vaste toetsenist Tyler Wood als muzikale graadmeter begon ze aan de sessies. Dat The Classic echt als een bandplaat klinkt, betekent niet dat de nummers ook in de oefenruimte zijn geschreven. Wasser componeert thuis, soms op gitaar, soms op piano. 'Vaak werk ik in de ochtend. Ik kan dan veel doen, zonder het echt door te hebben. Dat geeft mij een voldaan gevoel voor de rest van de dag. Maar voor donkere liedjes helpt de nacht wel beter. Dan staan de hersenen weer een beetje uit en kan ik heel erg in de juiste flow zitten.'

Kookgek
Joan As Police Woman heeft raakvlakken met grote artiesten als Adele en Amy Winehouse. Maar de kans dat The Classic een bestseller wordt en een hype teweeg brengt, is klein. De muziek is te moeilijk voor de hitradiostations en te hard voor - zeg - Radio 2. Wasser: 'Ik heb echt geen idee wat vandaag de dag een hit zou worden. Dus waarom zou ik mijn tijd verspillen om daarover na te denken of te proberen er een te schrijven? Ik wil liedjes maken die voor mij goed klinken en denk tegenwoordig minder na over de mening van anderen. Het zal mij worst wezen wat anderen van platen vinden.'

Wasser is blij met het verloop van haar carrière: 'Ik heb vier studioplaten gemaakt en kan eigenlijk altijd op tour. Joan As Police Woman is mijn bestaan en daar ben ik dankbaar voor. Dat realiseer ik mij nu al te goed. Daardoor ben ik een stuk zekerder van mijn zaak geworden. Mijn positie is inmiddels zo dat mensen uit zichzelf The Classic zullen gaan beluisteren. Sommigen zullen er misschien zelfs van gaan houden. Verder heb ik totaal geen verwachtingen voor dit album. Het enige waar ik naar uitkijk is om de nummers met de band in te studeren en live te gaan spelen. Dat is opwindend.'

De grenzeloze ambitie van een paar jaar geleden heeft ze inmiddels achter zich gelaten. 'Ik doe tegenwoordig rustig aan en geniet meer. Mijn huis staat aan het water. Ik kan de boten zien en de meeuwen horen. Vanuit mijn keuken kijk ik op New York. Vaak kook ik voor vrienden voordat we uitgaan. Ik ben een kookgek. Daarnaast zweet ik graag. Haha. Ik doe aan yoga.'
 
Wasser is dan wel een stuk relaxter dan een paar jaar terug, toch blijft zij haar carrière als muzikant serieus nemen. 'Er zit nu een andere energie in mijn muziek dan vroeger. Maar ook het maken van vrolijke muziek blijft voor mij een serieuze zaak. Ik ben mij er altijd van bewust dat ik moet creëren. Dat is voor mij de enige manier om gezond in mijn hoofd te blijven.'

Joan As Police Woman staat 18 maart in Effenaar, Eindhoven en 19 maart in Melkweg, Amsterdam. The Classic staat tijdelijk op de Luisterpaal.