Interviews met een complete band verlopen vaak chaotisch. Iedereen wil wat te zeggen hebben, vult elkaar aan en het wordt al snel een gesprek van de bandleden onderling vol inside jokes, totaal niet te volgen voor buitenstaanders. Gelukkig is Chromeo maar met zijn tweeën en ligt P-Thugg er zo na de show uitgeteld bij. Het is dus vooral een gesprek met frontman Dave-1, af en toe aangevuld door zijn wakkerschrikkende bandgenoot.
De titel van het recente album, White Women, is gebaseerd op het gelijknamige fotoboek van de beroemde fotograaf Helmut Newton. Verrassend is het niet dat de band aan de haal is gegaan met het werk van een oude fotograaf. Het visuele-aspect van de act is immers bijna net zo belangrijk als de muziek die de Canadezen maken. Zoals Pink Floyd bijna hun hele visuele kant overliet aan kunstenaarscollectief Hipgnosis werkt Chromeo samen met Surface to Air, vertelt David Macklovitch (zoals Dave-1 eigenlijk heet). Van het logo tot de vrouwenbenen onder de synths, van de albumhoes tot de video’s: alles komt uit de koker van het Franse ontwerpbureau. Overal is over nagedacht. “Ons logo is niet voor niets bijna echt een classic rock-logo. Het zou saai worden als we ons blind staren op alleen die sound die we zelf nastreven. We zoeken onze inspiratie overal. We worden net zo goed beïnvloed door Woody Allen-films, seventies art rock, en dus ook het werk van fotografen als Helmut Newton.”
Retro versus nostalgie
Geen eenzijdige inspiratiebronnen dus, maar wel enorm veel invloeden van vervlogen tijden. “Er zit altijd wel een retro-element in onze muziek, maar we willen nooit nostalgisch worden. Dan zouden we zeggen dat het vroeger beter wasdan nu. Ik vind het nu echt beter. Als Chromeo in de jaren tachtig muziek zou maken, zou het in Prince zijn hoogtijdagen vallen. Denk je nou echt dat iemand dan naar ons zou luisteren?” Zodra het over muziek gaat wordt P-Thugg weer wat scherper. ”Leuk hoor, dat Quincy Jones toen zo veel mooie dingen produceerde, maar elke tijd heeft zijn eigen Quincy. Kijk maar eens naar wat Kanye West nu doet, die gast is amazing. Ook mensen als Pharrell, Dan Auerbach, Paul Epworth. Man, er zijn tegenwoordig miljoenen goede producers. Dat is het voordeel van de tijd waarin we leven, je kunt ze ook allemaal beluisteren wanneer je wil. Het is een veel spannendere tijd dan twintig jaar geleden. We houden wel van die oude muziek, we verzamelen ook platen, maar juist doordat we ook toegang hebben tot zo veel moderne muziek kunnen we er een dialoog mee aangaan, zonder nostalgisch te hoeven worden.”