Voor wie een klein beetje in house en techno zit heeft Steffi geen introductie nodig. Een kleine samenvatting voor wie er niet zo inzit: ze is een Nederlandse dj/producer, heeft in Amsterdam lang in de Mazzo gedraaid, is een paar jaar geleden verhuisd naar Berlijn waar ze resident van de Panorama Bar is. Ze heeft o.a. een album uitgebracht op het aan Berghain verbonden Ostgut Ton, en heeft twee eigen labels: Dolly en Klakson. Met recht een van de grootste Nederlandse house/techno dj’s, die al even meedraait. Afgelopen weekend vierde ze nog haar veertigste verjaardag in de Panorama Bar. “Ik ben de kater net weer te boven” lacht ze. "Er waren honderden vrienden, een leuke line-up, heel hysterisch allemaal. Maar je treft me nu in een wat christelijkere stemming.”
Steffi en Martyn brengen gezamenlijke 12” uit
"Een gezellig Brabants onderonsje"
De Nederlandse producer/dj Steffi (Doms) lijkt in een creatieve fase te zitten. Vorige maand bracht ze nog een EP uit met mede Klakson-oprichter Dexter, eind dit jaar komt het tweede album, en deze week ging er een persbericht uit dat er nog in augustus een 12” samen met Martyn onder de naam Doms & Deykers verschijnt. Daar bovenop staat ze komend weekend op Dekmantel Festival. Een goed moment haar weer eens te spreken.
Doms & Deykers
De komende release met samenwerking met Martyn (Deijkers ) klinkt als een logische. Beiden succesvolle Nederlanders in het buitenland, en (grof gesteld) werkzaam in dezelfde hoek. Steffi maakt natuurlijk al jaren muziek met flink wat referenties naar de vroege house en techno uit Detroit, en Martyn lijkt zich met zijn nieuwe plaat los te maken van zijn dubstep-achtige achtergrond en met house-producties de dansvloer op te zoeken. Daarnaast verwacht je dat ze elkaar geregeld tegen het lijf lopen op festivals en clubs, zo groot is “het wereldje” nou ook weer niet. Zo vanzelfsprekend is het echter helemaal niet. “We kennen elkaar pas sinds Lowlands 2010, daarvoor hadden we elkaar nog nooit gesproken. We zaten toevallig naast elkaar in de bus richting het festival, en hadden een gezellig Brabants onderonsje. Ik vertelde over de aankomende release van mijn debuutalbum, en hij was wel benieuwd. Ik stuurde de plaat naar hem door en kreeg meteen een superaardig mailtje terug. Sindsdien hebben we elkaar in de loop gehouden over waar we mee bezig waren, en werd het contact steeds intensiever. Dat leidde uiteindelijk tot een release van Martyn bij Dolly, waarna we elkaar nog meer spraken. Op gegeven moment vroeg ik hem of hij geen zin had om een keer de studio in te duiken in Berlijn. Dat was allemaal nieuw voor hem, hij had nog nooit echt met iemand samen gewerkt. Ik was er vrij luchtig over. Man, voor mij maakt het niks uit. Ik wilde gewoon een gezellige middag jammen, het gaat me om de fun. Als er een release uit komt is het een leuk extraatje.”
Dat Martyn samenwerken lange tijd spannend of onnodig vond vertelde hij onlangs zelf ook aan 3voor12. Op zijn laatste album stonden voor het eerst enkele samenwerkingen. Maar die zijn voornamelijk via e-mail tot stond gekomen, vertelt Steffi. “Ik vroeg hem waarom hij er zo veel moeite mee had. ‘Denk je dat het raar is of zo?’ Het ging uiteindelijk allemaal enorm soepel en er was meteen genoeg materiaal voor een 12”. Heel leuk.”
De sessies
Je hoort nogal eens verhalen over artiesten die gaan samenwerken en dan eerst uren of misschien wel dagen lang in diepe gesprekken verzonken zijn. Alles wordt op tafel gelegd om conceptueel helemaal op een lijn te komen. Zo niet bij Doms & Deykers. “We zijn gewoon gaan zitten en gingen op zoek naar dingen die leuk zijn. Ik heb hier zo veel apparatuur staan. Je kan er gewoon achter zitten en je uitleven. Dus de een speelt een beatje op een drumcomputer, de ander speelt een baslijn op een synth, en dan telkens bedenken wat er nog meer bij kan. Tijdens het spelen merk je wel waar het heen gaat, daar hoef je niks voor te bespreken. We zijn allebei behoorlijk koppig, maar hebben gelukkig ook humor. Soms bedacht de een dat er ergens een bas een noot omlaag moest, en dan kwam de ander met ‘ho eens even, het moet zo. Geloof me nou maar.’”
Los van wat kleine meningsverschillen over inhoudelijke details delen de twee Brabantse expats wel dezelfde werkwijze. “Het ging allemaal snel. Als iets goed klonk was het ‘boem, en weer door!’. Je hebt ook mensen die héél lang gaan schaven. Hier moet dan nog een effectje over, hier de delaytijd wat langer, dit korter. Wij deden dat allemaal later pas, eerst alles opzetten en dan snel verder. Het enige wat we van te voren bedacht hadden was dat we een zo divers mogelijke plaat wilden.” Als je de snippets luistert hoor je beoogde diversiteit meteen. Van donkere techno gaat het naar soepele house, om vervolgens met een meer moody track af te sluiten.
Na een sessie van een paar dagen stond alles er op, en in een tweede sessie was alles gearrangeerd. Zo snel kan het gaan. Ook het kiezen van een label was zo gebeurd. “Martyn wilde hem graag bij zijn label uitgeven. Prima. Voor mij is het tof omdat 3024 een fris label is, wat meer contemporary en modern. Ik maak zelf wat klassiekere dingen, dus ik vind het juist wel leuk om een keer daar wat uit te geven. Daarnaast vond ik het ook echt leuk dat Martyn zo enthousiast was. En ach, de volgende keer als we weer eens iets maken brengen we het weer bij mij uit, of waar dan ook."
Komende tijd
Zoals gezegd staan Steffi en Martyn dit weekend allebeiop Dekmantel, maar los van elkaar en op een andere dag. “Het was wel een optie om samen te draaien, want Martyn is net verhuisd naar Ostgut qua agency. Maar omdat hij net zijn album uit heeft staat zijn optreden nu in teken daarvan. We hebben een poosje terug wel een kleine tour samen gedaan. Londen, Parijs, Amsterdam, maar zondag sta ik b2b met Answer Code Request.”
In feite is het optreden komend weekend een kleine uitzondering, vertelt Steffi. Ze heeft twee maanden ingelast om zich vol op produceren te storten en ze doet niet heel veel grote festivals omdat ze alleen nog op plekken staan waar ze zich echt kan identificeren met de line-up. ‘Als er voor of na me artiesten staan die iets heel anders doen, dan ga ik er niet staan. Dat is mijn manier om me telkens weer op te kunnen laden voor een gig. Enkel cashen is niks voor mij, ik zou het niet kunnen en ik denk dat dan na een paar jaar iedereen op je uitgekeken is. Maar over komend weekend, het is echt niet dat ik het dj’en achter me wil laden, de focus ligt even net anders. En de line-up is natuurlijk fantastisch, heel tof dat ik tussen al die namen kan staan.”
Het grootste deel van die ingelaste pauze besteed Steffi aan haar aankomende album. “Dit is mijn laatste week masteren, hij verschijnt eind dit jaar op Ostgut Ton. Veel kan ik er nog niet over kwijt, maar er staat in ieder geval een samenwerking op met Dexter en Virginia waar ik echt heel erg blij mee ben. Ik ben blij dat ik nu in de positie verkeer dat ik zo’n pauze in kan lossen om te focussen op muziek maken. Dat werkt stukken fijner dan de hele wereld over vliegen, en dan dinsdag en woensdag uitgeteld in je studio zitten en geforceerd snel iets op te willen nemen. Nu had ik alle tijd om af en toe eens naar buiten te lopen, ook al was ik maar vier uur productief geweest. Gewoon de volgende dag weer alle tijd. Heel erg leerzaam en ontzettend tof. Ik heb voor mijn gevoel weer een volgende stap gemaakt. Eerst van Brabant naar Amsterdam verhuisd, toen van Amsterdam naar Berlijn. En dan nu de luxe om gigs te selecteren en me af en toe te focussen op produceren.”