De natuurlijke levenscyclus van I_Con, het derde album van De Staat, is zo’n beetje ten einde. Tijd om eens met frisse blik naar de eigen nummers te kijken, vond Torre Florim. “Bands wordt vaak gevraagd in een kleine setting te spelen, in platenzaken bijvoorbeeld”, zegt de zanger. “De meeste muzikanten pakken dan een akoestische gitaar op schoot en gaan een rustige versie doen, maar dat kunnen wij niet. Of in elk geval: IK kan het niet, ik vind het niet leuk en ik ben er niet goed in. Daarom namen wij vaak kleine versterkertjes en drumstellen mee naar dat soort optredens. Zo ontstonden automatisch andere versies, die eigenlijk wel heel erg leuk waren. Het grappige was: doordat we kleiner speelden, werden de invloeden die in de nummers verborgen zaten, ineens naar voren geschoven. Toen we ze gingen opnemen in mijn studio, besloot ik het er in de productie dik bovenop te leggen.”

“De oorspronkelijke versie van Input Source Select is ook zwaar door hiphop geïnspireerd, maar dat hoor je misschien niet meer zo. Wij dachten: als het zo duidelijk Beastie Boys en A Tribe Called Quest is, laten we het dan ook ECHT op die manier doen. Ik ben geen rapper, maar ik vind het wel leuk om te proberen. Rocco is er bedrevener in. Toen dachten we: laten we een letterlijke referentie doen naar de Beasties. De clip van Three MC’s And One DJ is geniaal. Hij begint met de drie rappers in een bepaalde houding, en die hebben we nagedaan. Ook de opname hebben we gedaan zoals ze dat in die tijd deden. Iemand als Q-Tip ging gewoon alle oude jazzplaten af om te kijken of er iets bruikbaars tussen zat. Wij hebben zelf de upright bass opgenomen, en die vervolgens opgeknipt alsof het een oude jazzplaat was.

“D’Angelo’s Voodoo is voor mij heel inspirerend, vooral op ritmisch gebied. Ook al valt het in eerste instantie misschien niet zo op, die beats zijn best wel lijp. De timing is vreemd, en de combinatie van de bassist en de drummer zorgt dat het swingt als een tiet. Deze versie heb ik helemaal in falsetto ingezongen, de kopstem. Als je dan de nummers ook nog eens zo leeg mogelijk laat, kom je al snel in dat genre terecht. En het was gewoon leuk om te doen.

“Een omgekeerde gitaarsolo, dat is zoiets als: gitaarsolo opgenomen, mwa, ik weet het niet. Draai je hem om, dan is het ineens veel cooler en psychedelischer. Ik kan me goed het moment voorstellen dat mensen het voor het eerst voor elkaar kregen tape andersom af te spelen. Tot die tijd kon je helemaal geen gitaarsolo omdraaien. Holy shit, moeten ze gedacht hebben. Ik weet niet wie er mee begon. Dat is ook het rare, vaak weet ik zeker dat ik dingen ergens gehoord heb, maar weet ik niet meer precies waar. Natuurlijk was Jimi Hendrix er volop mee aan het experimenteren. Ken je de cover van Prodigy’s Firestarter die ik ooit gemaakt hebt? Daar gebruik ik het ook volop in. Je merkt dat mensen dan meteen een associatie hebben met de jaren zestig en zeventig. Grappig hoe dat werkt met produceren. Soms gebruik je een bekende truc, die mensen meteen het gevoel geeft dat ze in de jaren zestig zitten."