Foster the People
Butler Park
Een belangrijke week voor Foster The People, want het tweede album Supermodel staat op punt van uitkomen. Het kostte Mark Foster drie jaar om met een opvolger te komen voor het Torches, dat werkelijk barst van de briljante popsongs. Over het resultaat kunnen we kort zijn: het is hem niet gelukt. De nieuwe songs zijn onderhoudend genoeg, maar ieder piekmoment in de set op de grote stage aan het meer is afkomstig van een oud nummer zoals Helena Beat, Call It What You Want en natuurlijk Pumped Up Kicks. De band is prima, Mark Foster is flink gegroeid als frontman en het tjokvolle veld heeft een uitstekende avond. Op een festival als Lowlands zou Foster The People makkelijk een Alpha stage aankunnen, maar dan wel met dank aan het oude werk. Op naar album drie dan maar. (roosmarijn reijmer)
#SXSW14 highlights 6: o.a. Captain Murphy, Foster the People, BC Kingdom
SXSW is een belangrijke plek om als band je nieuwe werk te showcasen. Wat te denken van Foster The People. De band rond frontman Mark Foster deed verrassend lang over de opvolger van hun succesvolle debuut (Pumped Up Kicks!), maar is er nu klaar voor. Of Flying Lotus, die gaat touren als rapper. Dat en meer in de zesde highlights update vanaf SXSW 2014.
BC Kingdom
Cheer Up Charlies
Erykah Badu staat vanavond in de coulissen van de Austin Music Hall de coolste vrouw van Austin te wezen, en dat terwijl de onmetelijk hippe Solange ook nog eens haar eigen feestje geeft aan de andere kant van de stad. St Heron, heet haar nieuwe label, en ze host er acts als Kelela, Petit Noire en BC Kingdom. De laatste is een producers-duo dat zelf ook zingt. Ze maakten onder andere Kelela's Bank Head, maar zelf hebben ze ook mooie, futuristische r&b producties. Hun stijl: duister, minimalistisch, maar door de vocalen tegelijk warm en uitnodigend. Het duo heeft een grote, gezette leadzanger met een uitstekende stem, en een back-up die steeds weirde accenten zet. Veel populaire r&b zangers kiezen in hun uitstraling vaak voor een kruising tussen macho en overdreven romantisch, maar BC Kingdom doet geen van beide, misschien wel dankzij een knuffelig homoseksueel randje. Als podium-act komt BC Kingdom wat tekort, maar aan hun producties kunnen we de komende tijd heel veel plezier beleven. (atze de vrieze)
Captain Murphy & Thundercat
Austin Music Hall
Een jaar geleden had Flying Lotus net onthuld dat hij de mysterieuze rapper Captain Murphy was. Jazeker, hij had aspiraties, al realiseerde hij zich vast ook dat hij met dat mysterie een beetje moest camoufleren dat zijn beats beter zijn dan zijn raps. Op SXSW gaf hij destijds een broeierige show, met onder andere Earl Sweatshirt als gast. Daarna hoorden we niets van hem, en dook hij de studio in voor de nieuwe Flying Lotus plaat (ergens dit voorjaar!), dit jaar toont hij meer ambitie. Lotus heeft net een tour aangekondigd samen met Thundercat, zijn belangrijkste collaborator. Vanavond krijgen we een indruk hoe dat precies gaat klinken, en dat valt jammer genoeg niet mee. Thundercat warmt eerst met zijn jazz fusion band het publiek op, maar dat lukt niet echt. Dat heeft alles te maken met het feit dat eigenlijk op dat tijdstip Nas op het tijdschema staat, en het grootste deel van het publiek daar op staat te wachten. Bovendien is de Austin Music Hall behoorlijk groot voor zulke rare muziek. Thundercat ratelt de noten op je af, gaat logische melodieën uit de weg, laat zijn drummer de zaal het bos in sturen. Het is tamelijk virtuoos, maar niet echt heel goed. Met Captain Murphy erbij slaat het zo mogelijk nog meer dood. Misschien is het dat hij gewoon niet zo'n sterke rapper is, misschien slaat hij dicht tegenover dit afwachtende publiek. De muzikale omlijsting - met band - is minder gevaarlijk en dreigend dan de duistere elektronische beats zoals we die vorig jaar hoorden. Flylo zelf voelde kennelijk ook dat iets niet helemaal klopt. Na afloop twittert hij: "That was awkward as hell. Pretty much the true sxsw experience." (atze de vrieze)
Temples
Fader Fort
Anderhalf jaar geleden al liet het Engelse Temples voor het eerst van zich horen. Nu pas verschijnt eindelijk hun debuutalbum. De reacties op die plaat zijn geweldig, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Temples niet vreselijk veel aan live-kwaliteit gewonnen heeft sinds die eerste kennismaking. Dat wil niet zeggen dat het slecht is, helemaal niet zelfs. De band ziet er goed uit, met name de frontman met Marc Bolan haar en glitters rond zijn ogen. De gitaristen links en rechts hebben een androgyne 60's look, die helemaal klopt bij de muziek. En er zijn goede songs, met name Mesmerize en afluister Shelter Songs: pakkende liedjes die zo in 1969 geschreven zouden kunnen worden. Met een beetje fuzz, maar vooral alle ruimte voor melodie en vocalen. Met die sound zit het wel goed, maar een klein beetje meer power als live-act had er de afgelopen twee jaar best bij mogen komen. (atze de vrieze)
Skrillex b2b What So Not
The Main
Twee jaar geleden moest je op SXSW uren in de rij om binnen te kunnen komen bij een gig van Skrillex, maar vanavond bij zijn b2b met What So Not kun je zo doorwandelen. Eerlijk is eerlijk, Skrillex was nergens aangekondigd in het programma, maar er was ook geen buzz op de straat of social media over zijn aanwezigheid hier in Austin. Rij of niet, de zaal is wel min of meer vol als de koning van de wobwob de stage betreedt. Aanvankelijk had hij hier moeten draaien samen met Boyz Noise, maar dat werd een no show. In plaats daarvan verschijnt Australiër Emoh. Hij is de ene helft van samenwerkingsproject What So Not, de andere helft is Flume. Het lijkt erop dat Emoh het live draaiwerk doet en Flume het studiodeel, want op de What So Not tour draait Flume tot nu toe niet mee. Het is een ondankbare taak voor Emoh om naast Skrillex te moeten staan, die kleine staaf dynamiet draait alleen met zijn podiumperfomance iedereen weg en bovendien heeft hij een grote zak hits op zak. Eervolle vermelding voor de What So Not track Jaguar, die prima valt bij de Austin EDM kids. (roosmarijn reijmer)