Disclosure
Vorig jaar was het dringen geblazen bij Disclosure in de Bravo-tent. De luchtige retrohouse van de twee jonge Engelse broers was absoluut het geluid van de festivalzomer 2013. De groei zette door: Disclosure verkocht al het Klokgebouw in Eindhoven uit, en staat nu in de grootste Lowlands-tent.

Chet Faker
Aussie Chet Faker weet niets van jazz, en hij houdt ons ook niet voor de gek. Wat hij dan wel doet? Hij maakt in zijn eentje aanstekelijke elektronische soul. 'Talk Is Cheap', zo leerde hij ons in het bescheiden hitje dat hij dit voorjaar scoorde.

Royal Blood
Terwijl Engeland massaal naar house en synthpop luistert, werkte Royal Blood aan een super energieke rockplaat. Hun instrumentarium is beperkt - bas en drum - maar de muur van geluid die ze daarmee bouwen, is indrukwekkend.

Milky Chance
Een slimme mix van folkpop en electronica, daar kom je ver mee de laatste tijd. Hele playlists kun je vullen met remixen van subtiele gitaarplaatjes. Het Duitse duo Milky Chance scoorde met 'Stolen Dance' al een gigantische hit in eigen land, Nederland volgde. Smaakvol gedaan, toegankelijk en zomers.

Thomas Azier
Fries Thomas Azier vond dat hij te weinig van de wereld wist om interessante muziek te maken. Hij vertrok naar Berlijn, en kwam vijf jaar later terug als de Zwarte Prins van de Nederlandse popmuziek. Zijn muziek is uitgesproken en vol tegenstellingen.

Le1f
Veelgehoorde vooroordelen over hiphop: het is macho en vrouwonvriendelijk. Nou, niet bij Le1f, een Amerikaan die met collega's als Zebra Katz en Mykki Blanco een subcultuur vertegenwoordigt die daar volstrekt haaks op staat, de zogeheten queer rap.

James Holden Live
Voor wie elektronische muziek liever wat complexer heeft: Disclosure's landgenoot James Holden maakte vorig jaar indruk met zijn eerste album in zeven jaar, een briljante, experimentele plaat, die hij nu live met een band komt uitvoeren.

Janelle Monae
Janelle Monae is het type soulzangeres dat geen genoegen neemt met een goede band. Haar videoclips zien er waanzinnig uit, om nog maar te zwijgen over haar shows. In een rechte lijn van George Clinton naar Prince naar Outkast naar vandaag.

The Black Lips
Turkse psychedelica, Zambiaanse garagerock, hiphop uit de achterbuurten van Atlanta, Georgia. Een gesprek met Cole Alexander, zanger en gitarist van garagerocklegendes The Black Lips, voelt al snel als een muzikale reis om de wereld. We kennen The Black Lips vooral om hun wilde verhalen, maar de band had er na al die jaren nooit zo goed voor gestaan als er geen serieuze muzikale visie achter zou zitten. Cole Alexander vertelt, over Curtis Harding, de soulzanger die hij ontdekt heeft, en die nu op eigen benen leert staan. 'Ik houd heel erg van soul en gospel,' zegt hij. 'Curtis was onder andere achtergrondzanger bij Cee-Lo, maar hij schreef ook eigen nummers. Op een gegeven moment ben ik een bandje begonnen met hem en iemand van de band Night Beats. Het heet Night Sun, en we hebben een 7-inch uitgebracht bij Burger Records, een label dat alleen cassettes uitbrengt. Ik ben enorm fan van dat label. Voor mij zijn cassettes geen curiositeit, ik houd echt van dat medium. Voor mij hebben alle dragers uit eigen doel. Mp3's voor snel downloaden en luisteren, cd's voor snel skippen in de auto op zoek naar het beste liedje, tape en vinyl voor het hele album.'

Curtis Harding schreef ook een nummer samen met Jared Swilley, bassist van The Black Lips. Uitzonderlijk: 'I Don't Wanna Go Home' staat zowel op zijn eigen album als op het zevende Black Lips album Underneath The Rainbow. 'Ik moet die twee versies eigenlijk nog steeds een keer achter elkaar opzetten,' zegt Alexander. 'Ik ben blij dat het goed gaat met hem. Er is zo verschrikkelijk veel muziek tegenwoordig, ook voor goede muzikanten is het verschrikkelijk moeilijk om boven te komen drijven.'

The Acid
'We hebben elkaar ontmoet in de golven,' zegt Adam Freeland, eenderde van The Acid, een nieuw gezelschap dat een prikkelende, intieme kruising tussen indiepop en elektronica maakt. We, dat zijn hij en Ry x, singer-songwriter. 'Ik ben een redelijke surfer, hij een heel goede. Hij is een Aussie, die man is geboren in de golven. We raakten met elkaar aan de praat op het strand, eigenlijk meer over het leven dan over muziek. We zaten allebei op een soortgelijk punt in ons leven. Voor we er erg in hadden, zaten we samen in de studio.' Ry x heeft een druk jaar. Hij speelde op Best Kept Secret onder zijn eigen naam, op het Pitch festival als Howling en met The Acid.

Adam Freeland komt ook niet uit het niets. Hij is al drum 'n bass-dj sinds eind jaren negentig, en niet zonder succes, maar eerlijk gezegd had hij het daar een beetje mee gehad. Wel werkte hij al met Amerikaan en oude vriend Steve Nalepa aan wat los-vaste ideetjes. 'Ik was het inderdaad even kwijt. Mijn oren deden pijn, ik had er geen trek meer in. Al zeker een jaar was ik niet de studio in geweest. Ik moest weer opnieuw verliefd worden op de muziek, en dat is gebeurd. Ik kende een track die Ry gemaakt had met Duitser Frank Wiedemann, voor hem een introductie in de elektronicawereld. Die draaide ik zelfs in mijn dj-sets. Die eerste dag maakten we met zijn drieën meteen de eerste track getiteld "Animal", van begin tot eind.' De groepsnaam verwijst nadrukkelijk niet naar de psychedelische drug. 'Psychedelisch is het misschien', beaamt Ry x, 'maar dan wel zonder de middelen. Een beroemde Indiase meditatiegoeroe nam in de jaren zestig eens lsd, omdat de omschrijving ervan hem voorkwam als de hoogste staat van meditatie. Na afloop zei hij: mooi hoor, maar waarom zou je ergens geblinddoekt met de bus naartoe gebracht willen worden, als je er ook kunt wonen? Zoiets streven wij na: een diepere laag aanboren. Met zo min mogelijk middelen zo veel mogelijk zeggen.'