Typhoon, Into The Great Wide Open, Sportveld, zondag 7 september
ITGWO14: De definitieve overwinning van Typhoon
Priester van de Liefde overtreft zichzelf
Als er een Nederlandse rapper op Into The Great Wide Open geboekt staat, is het meestal een lieve rapper. Denk aan Akwasi die er deze editie stond met zijn kleinkunstliedjes en voorheen kon ook iemand als Fresku schitteren op het Vlielandse festival. Typhoon heeft met band de eer om - in navolging van Kytemans Hiphop Orkest – een festivaldag af te sluiten op het hoofdpodium. Hij is dan ook de aaibaarste van allemaal. En de beste.
HET CONCERT:
DE ACT:
Sinds het verschijnen van zijn langverwachte plaat Lobi Da Basi is de goedlachse Zwollenaar Typhoon aan een zegetocht langs de Nederlandse festivalweides bezig. Maar ook vorig jaar was het Fakkelteitgroep-lid, zes jaar na het verschijnen van zijn solo-debuutplaat Tussen Licht en Lucht, al de admiraal van Vlieland. De lat ligt hoog voor Typhoon, maar laat het maar aan hem over om voor de zoveelste keer te overdonderen.
HET NUMMER:
“Het is te koud om te zwemmen!” Ja, IJswater is letterlijk een anthem geworden van deze editie van ITGWO waar maar alleen de allerstoersten in de zee zijn beland. De gitaristen in Typhoons band mogen schitteren in de agressieve surf-riff, terwijl de rapper zelf het nummer ergens halverwege stillegt voor zo’n typisch Typhoon-momentje. “We nemen even de tijd om elkaar te zeggen wat op ons hart ligt, waar we niet aan zijn toegekomen”, zegt hij. “Zonder gedoe met Facebook-likes.” Het koortje dat daarna weer losbarst in Oh My Looord, Looord, Looord zorgt ervoor dat Typhoon meer dan op enig ander moment deze avond priester van de Liefde is.
HET MOMENT:
Ergens halverwege het gevoelige Liefste krijgt Typhoon op een ongekende manier de liefde terug vanuit het publiek. Oogsten wat hij zaait wordt nu wel heel letterlijk: midden voor het podium komt een jongedame heel langzaam omhoog vanuit het publiek, er lijkt geen eind aan te komen. Ze blijkt op een soort plank of kleine tafel te staan die langzaam omhoog wordt getild. Je ziet aan Typhoons ogen dat hij geen idee heeft wat er te gebeuren staat. Haar tafel wordt langzaam naar voren gedragen, tot ze oog in oog met de rapper staat. Uiteraard komt hij naar beneden om haar een verdiende knuffel te geven.
OOK OPMERKELIJK:
Dat Typhoon een uitstekende band bij zich heeft, wisten we. Alle blazers krijgen een solo en ook de bassist mag even zijn gang gaan. Maar dat zijn drummer tijdens Bumaye ook een volleerd Amerikaans rapper blijkt, komt toch als een verrassing. Voor even wordt het hier toch nog een puristische hiphopshow, hoewel afsluiters Hemel Valt en Zandloper (deze keer zonder André Manuel en Rico) natuurlijk weer totaal andere richtingen op gaan.
HET PUBLIEK:
Het Sportveld is afgeladen vol voor Typhoon en tot aan het Sangria-reuzenrad gaat het los. Al voor aanvang van het optreden worden de kinderen op of over de hekken gezet, vanuit de fotografenstrook kunnen ze het optreden volgen. Het duurt tot het laatste moment tot Typhoon ze op het podium zet, en dan is het feestje compleet. Aangezet door de kids die helemaal uit hun dak gaan, springt het hele Sportveld binnen de kortste keren in de maat. Tot dan toe eet het publiek al bijna een uur uit de hand van Typhoon en broertje en side-kick O-Dog, die we het hele weekend al hebben meegemaakt als podiumpresentator. Springen, zitten, hartjes maken, klappen en dansen zoals het hoort bij de allerlaatste show van het weekend. Zoals Typhoon zelf zegt: “Als jullie er nu nog zijn, heb je de laatste boot toch al gemist.”
HET OORDEEL:
Typhoon is de gedroomde afsluiter van dit ultieme feelgood festival, waar evenwel traditioneel veel ingetogen acts geboekt staan die geen feestje van de grond krijgen. Typhoon wel, en hoe. Maar dit optreden is natuurlijk veel meer dan een feestje. Al was het maar omdat de rapper zowel in zijn songteksten als tussen de nummers door immer vertelt over zijn zoektocht naar oprechtheid, naar liefde, naar verdraagzaamheid, naar God, naar hoe je het ook noemen wil. Heel concreet wordt hij daarbij nooit, maar dat geeft niet. Het is te hopen dat hij nog lang mag blijven zoeken. En daar één keer in de zoveel tijd een uitzinnig festivalpubliek deelgenoot van maakt.