James Vincent McMorrow, Down The Rabbit Hole, Hotot, zaterdag 28 juni 2014
#DTRH14: De onnodige verontschuldigingen van James Vincent McMorrow
Slecht uitgeslapen Ier zet sterke set neer
'Ik heb hem net onder een koude douche gezet, dus hij is goed wakker.' De aankondiging van James Vincent McMorrow doet wat wenkbrauwen fronsen, en wat blijkt: James is helemaal niet zo wakker. Hij is rechtstreeks vannacht uit Parijs hierheen gereden om op tijd in Beuningen te zijn. In tegenstelling tot bij Little Dragon een dag eerder blijkt slaapgebrek bij de Ier gelukkig geen issue.
HET CONCERT:
DE ACT:
Verrassend was het wel, de keuze van James om op tweede album Post Tropical ineens te willen klinken als de R&B-helden waar hij zelf zo graag naar luistert. Het leidde onvermijdelijk tot vergelijkingen met Justin Vernon (Bon Iver), die andere singer-songwriter-met-hoge-stem die opeens voor het grote geluid koos. Kenmerkend is nog altijd de falset-zang van de Dubliner, maar de doorgaans akoestische begeleiding van Early In The Morning heeft plaatsgemaakt voor 808-drumritmes (opener 'Red Dust') en folktronica.
HET NUMMER:
De hele set is mooi, maar het eerste half uur laat zich - ondanks al die synths en drumritmes - toch vooral omschrijven als zitmuziek. Steve Winwood-cover 'Higher Love' zorgt halverwege even voor het nodige kippenvel, maar het is uiteindelijk Early In The Morning-tranentrekker 'We Don't Eat' die op het luidste applaus kan rekenen. 'If this is redemption, why do I bother at all?' is vandaag even de allermooiste openingszin.
HET MOMENT:
Tijdens 'We Don't Eat' blijkt tevens waarom er al het hele optreden een trommel naast de zanger op het podium staat. De tent veert op wanneer James in de climax plotseling als extra drummer dienst doet. Een ontzettend voorspelbaar trucje dat hij al jaren herhaalt, maar daarom niet minder effectief: dit heeft de Hotot wel verdiend na veertig minuten aandachtig luisteren.
OOK OPMERKELIJK:
Er gaat geen nummer voorbij of James verontschuldigt zich weer eens. Sorry dat hij vannacht zo slecht geslapen heeft, sorry dat hij een nummer overslaat op de setlist, sorry dat hij zoveel praat. Om na 'This Old Dark Machine' opeens te concluderen dat dit het mooiste tijdstip is om op te treden. Niet praten maar spelen James.
HET PUBLIEK:
Eerder dit jaar deed James Vincent McMorrow met zijn Post Tropical-tour nog enkele Nederlandse schouwburgen aan. Nee, dit is geen muziek om een uur lang te staan. Hier moet je bij zitten, en dat doet een groot deel van het publiek dan ook op het gras rondom de Hotot. De rest van de nauwelijks gevulde tent blijft wel aandachtig tot het einde luisteren.
HET OORDEEL:
Twee jaar terug stond James Vincent McMorrow ook al zo vroeg geprogrammeerd. Toen op Lowlands. En hoewel James zeker geen kabbelende antikatermuziek (meer) maakt, blijkt ook vandaag het gras de ideale spot te zijn om van zijn schitterende falset te genieten. Al die verontschuldigingen zijn helemaal niet nodig: de Ier speelt hier, slecht geslapen of niet, een sterke set op de zaterdagochtend.