ADE14: Tussen hemel en aarde op DGTL Life and Death

Ecstatische euforie blijft uit

Tekst & foto's: Anne Caroline Slump ,

De Scheepsbouwloods kleurt een beetje groen vandaag. Met een kakelverse Green Award op zak maakt DGTL zich klaar voor deel 1 van van een drieluik. Het label Life & Death zwaait vanavond de scepter met DJ Tennis aan het hoofd van de tafel. Eens kijken of we er zonder kleerscheuren vanaf komen.

We begeven ons vanavond richting Amsterdam Noord waar de eerste van de drie avonden van DGTL plaatsvindt. De scheepsbouwloods op het NDSM terrein is het decor van Life and Death, het platenlabel van DJ Tennis. Met jongens als Tale Of Us, Sailor and I en Ten Walls op stal een super relevante speler.

Al bij aankomst is te zien waar DGTL heer en meester in is. Decor, decor, decor. Wie afgelopen zomer op DGTL Festival is geweest heeft met eigen ogen kunnen zien dat alles uit de kast getrokken werd om een zo industrieel mogelijke, Mad Max-achtige beleving te creëren. De organisatie is heel duidelijk in het uitdragen van een concept: het gebruik van zoveel mogelijk duurzame materialen. Want nee, er wordt niet alleen maar gefeest bij DGTL, men wil de bezoekers ook bewust maken wat zo'n festival nou eigenlijk doet met het milieu. De oude zeecontainers zijn weer aangevoerd. De zaal hangt vol next level LED-verlichting, is voorzien van een nog mooier podium en de recycle bins staan weer verspreid door de hele loods. Een voorbeeld waar nog veel festivals een puntje aan kunnen zuigen.

We beginnen onze avond bij Amsterdams lieveling Job Jobse. Hij heeft zijn laatste plaat nog niet opgezet of DJ Harvey verzoekt de stagemanager vriendelijk doch dringend om het licht te dimmen. Het is niet donker genoeg voor de levende disco legende en zijn tas vol obscure platen. Geen wonder natuurlijk dat de dj zich als een vis in het water voelt in een club als TrouwAmsterdam, waar het nooit donker genoeg kan zijn.
De echte fijnproevers staan uiteraard vooraan maar toch lijkt Harvey geen contact te kunnen maken met het publiek en andersom. Zie hier het grote verschil met Dekmantel Festival van afgelopen zomer, waar hij de tijden van Studio 54 deed herleven en waar zijn cultstatus nog maar even werd benadrukt. Wellicht is het contrast ook gewoon te groot. Minimalistische techno in de grote zaal en vreemde snuiter Harvey in de kleine. Waar hij op papier onderdeel van een pracht line-up zou moeten zijn komt de man hier niet helemaal tot zijn recht.

Door naar Tobias die een live set ten gehore brengt. De al dertig jaar voor anderen producerende Duitser begint zijn set als een oude stoomtrein die even op gang moet komen. Hoe meer kolen er in het vuur worden gegooid hoe meer stoom zou je verwachten. Maar ook hier wil het nog niet echt lukken. Zijn set is warm doch minimalistisch, swingend doch dwingend maar misschien net iets te donker voor de gemiddelde DGTL bezoeker.

Er volgt dan ook een golf van ontlading als de heren van Tale of Us hun eerste plaat opleggen. En terecht, want ze zijn momenteel razend populair. Ogen dicht, handjes in de lucht, disconootje en GAAN. Het Berlijnse duo moet er echter hard aan trekken. De set volstaat met de nodige pieken en dalen. Net als je denkt dat er doorgepakt wordt, zakt de set weer enigszins in. Had de kneiter "Primitive People" er toch ingegooit, dan hadden we op z'n minst één kippenvel momentje mee kunnen pakken. Het gros van het publiek vreet het echter als zoete koek en is dik tevreden, vooral als er afgesloten wordt met, hoe kan het ook anders, Caribou's "Can't Do Without You".

Het is aan DJ Tennis op rechts & Mind Against op links om de avond naar een hoogtepunt te brengen. En alle heren doen dit met verve. Het blijft echter wat aan de lege kant bij Tennis aangezien de meeste mensen toch gekomen zijn voor de jonge techno brigade. Maar dat mag de pret niet drukken. Tennis heeft het naar zijn zin en staat breed glimlachend zijn ding te doen. En wat een aangename verrassing als Job Jobse het laatste half uurtje nog even B2B mee draait. We weten meteen weer waarom deze jongen met gemak een all-nighter in Trouw kan dragen zodra "Forever More" van Moloko (Francois K Vocal mix) door de speakers schalt.

Mind Against zet in het laatste half uur echter nog even alle zeilen bij. Zelfs Sandwell District en Carl Craig passeren de revu. Begrijpelijk dat het duo om zeven uur nog helemaal niet wil stoppen.
 
Eindconclusie: DGTL Life and Death gaat de boeken in als een mooie avond met de Scheepsbouwloods als waanzinnig decor maar dat echte ecstatische euforiemoment blijft een beetje uit.