1. (1) Damien Rice - My Favourite Faded Fantasy (album) + show in Carré
Na acht jaar is de Ierse singer-songwriter Damien Rice terug, en hoe. Hij levert een majestueuze derde plaat af met indrukwekkende productie door Rick Rubin. Rice sluit een donkere periode af, waarin hij geen nieuwe muziek meer wilde maken. Even werd gesuggereerd dat alles nu koek en ei is bij de Ier, maar getuige zijn optreden in Carré vorige week maandag is dat wat overdreven. Het publiek kreeg een nukkige, stille Rice die natuurlijk evengoed een fraaie show gaf. Over de twee gezichten van Damien Rice maakten we laatst een Bigger Picture, de albumrecensie van My Favourite Faded Fantasy vind je hier, en de show in Carré staat ook online.

2. (-) Foo Fighters – Sonic Highways (documentaireserie)
Kijk, leer en luister. Voor het nieuwe album van de Foo Fighters reizen Dave Grohl en consorten door Amerika om in acht Amerikaanse steden een nummer op te nemen, in verschillende toonaangevende studio’s. Dit gaat gepaard met een documentaireserie op HBO. Hierbij wordt de muzikale geschiedenis van de steden blootgelegd aan de hand van interviews met lokale beroemdheden, producers en wereldsterren als Dolly Parton en Pharrell. Op een prachtige manier wordt de muzikale ontwikkeling van de steden en de bandleden van de Foo Fighters getoond. Ook niet onbelangrijk, per aflevering krijgen we een nieuw nummer van het aankomende album te horen. De teksten van de nummers zijn gefilterd uit de interviews uit de betreffende aflevering en je hoort de muzikale geschiedenis van de steden in de nummers terug.

3. (-) Spoon @ London Calling in Paradiso
Spoon was officieus de absolute hoofdact van het showcasefestival in Paradiso. Zoals verslaggever Norbert Pek treffend omschreef: “Spoon was goed, heel goed, fantastisch goed.” De Texaanse band tourt momenteel met hun achtste album They Want My Soul die dit jaar uitkwam, de recensie vind je hier. De show op London Calling was strak en gevarieerd, het was duidelijk dat veel mensen voor Spoon naar Paradiso waren gekomen. Donderdag om 19.00 uur staat het concert op onze Luisterpaal.

4. (-) Burial - Lambeth (track)
De track van dubsteppionier Burial zwierf als bootleg al rond over het internet sinds 2009, nu is eindelijk de officiële release. Lambeth zit vol analoge kraakjes en heeft een scherpe, wat melancholische melodie. Het is de openingstrack van 10.4, de nieuwe compilatieschijf van het Hyperdub label uit Londen dat zijn tienjarig jubileum viert. De plaat staat nu op onze Luisterpaal. Burial beloofde eerder dit jaar om met nieuw materiaal te komen, laten we hopen dat er snel een nieuwe EP is.

5. (-) Parkay Quarts – Content Nausea (album)
Een paar weken geleden stonden zij al in de Checklist, toen was net de eerste track van dit album verschenen. Dit was de cover Uncast Shadow Of A Southern Myth van Uncast Shadow of a Southern Myh, van Savage's vorige band Teenage Cool Kids. Later werd Andrew Savage bekend van de band Parquet Courts. Dat klinkt hetzelde? Parkay Quarts is ook gewoon dezelfde band, alleen een meer slackerrock/kraut variant. Over twee weken staat Parkay Quarts op Le Guess Who? en in de tussentijd is het album te beluisteren op Soundcloud.

6. (-) Ariel Pink – Picture me Gone (track)
Avant-garde weirdo Ariel Pink: absoluut de beste band ter wereld. Tenminste, als we hem zelf mogen geloven. Verschillende leden van de 3voor12 Redactie lijken het met hem eens te zijn, want dit is de derde single in korte tijd die bij releasen linea recta de Checklist haalt. Ook dit maal weer een fuzzy retrogeluid. Picture Me Gone is een dromerig, wat melancholisch liedje waarin gefloten wordt, vergezeld door een heerlijk wazige clip.

7. (-) The Amazing Snakeheads @ London Calling
Toen ‘The fucking Amazing Snakeheads from fucking Glasgow, Scotland’ eerder dit jaar op Lowlands speelden, voorspelde collega Ingmar Griffioen dat zij het wel eens goed konden doen in de kleine zaal van Paradiso. Zo gezegd, zo gedaan, en op London Calling schopten zij zich naar de tweede plek in onze top tien. Vuilgebekt, recht voor zijn raap en nog lekker grooven ook. De concertregistratie vind je hier.

8. (-) DMA’s @ London Calling
De Australiërs van DMA’s deden het ook goed op London Calling, hun uitvoering van Delete was een van de hoogtepunten van het festival. Dat de heren goed naar Oasis hebben geluisterd is overduidelijk, maar dat is niet erg. Kijk het concert hier maar even terug, en let dan vooral even op gitarist Johnny Took (dat is die met het witte petje. Nee, waarom hij zo over het podium struint weten wij ook niet, maar leuk is het wel).

9. (-) Ty Segall @ Paradiso
Dat Ty Segall overtuigd is van zijn laatste album is duidelijk: hij trapte zijn concert in Paradiso van afgelopen week af met maar liefst 13 tracks van Manipulator. En die klonken op een enkele rommelige uitzondering na allemaal retrestrak, veel meer dan we van de garagerocker gewend zijn. Op het laatst was zo ongeveer de gehele Paradiso aan het crowdsurfen en zelf waagde Segall - die er niet slanker op is geworden - zich er ook een paar keer aan. Absolute overwinningshow, verwacht hem binnenkort terug te kunnen zien op 3voor12. 

10. (-) Arca – Xen (album)
Alejandro Ghersi, zoals Arca eigenlijk heet, is een producer uit Venezuela, al woont hij inmiddels in Londen. Hij bracht in 2012 al een drietal EP’s uit, nu is dan eindelijk zijn eigen album daar. Arca werkte eerder met onder andere Kanye West, FKA Twigs en Björk. Xen is geen makkelijke plaat maar wel spannend. Het is een heel stilistisch, elektronisch album met vervormende geluiden, soundscapes, verknipte beats en samples.

11. (2) Run The Jewels – Run The Jewels 2 (album)
Producer/labelbaas El-P en rapper Killer Mike komen met een hele dikke alternatieve hiphopplaat; de opvolger van hun ook al zeer goed ontvangen debuutplaat die in de zomer 2013 uitkwam. Single Close Your Eyes (And Count to Fuck) met Zack de la Rocha dropte al wat eerder. Hoewel hij de track een wel heel erg jaren '90 gevoel meegeeft, maken de uitmuntende beats van El-P het alsnog helemaal 2014. En dat geldt nog meer voor de rest van de tracks, Run The Jewels 2 staat nu op de luisterpaal, verwacht maandag een interview met de heren.  

12. (3) Clark – Clark (album + show Catch)
In de woorden van René Passet, dance-specialist onder de checklist-samenstellers: “Dansbaarder dan voorheen, dit zevende album van kameleon Clark, die vaker van stijlen wisselde dan Victoria Beckham van schoenen. Krab de bovenste digitale laagjes weg en je stuit op allerlei verrassingen. Snippers vocalen, blazers die als synthesizers klinken en machines die de menselijke stem benaderen.” Op Catch was de beklemmende set van Clark een van de absolute hoogtepunten.

De Checklist van deze week is met de natte vinger samengesteld met input van Derek van Winsen, Norbert Pek, Menno Visser, Timo Pisart, Willem van Zeeland, Ingmar Griffioen, Christiaan Walraven, Sjoerd Huismans, Ralph-Hermen Huiskamp, Rene Passet, Erik Zwennes en Atze de Vrieze.