Unknown Mortal Orchestra, Lowlands India, zaterdag 17 augustus 2013
#LL13: Unknown Mortal Orchestra, dat was toch lekker mellow?
Een klein uur scheuren de gitaren
Met onder meer Jagwar Ma, Jacco Gardner en Tame Impala is het hippe psychedelische sixtiesgeluid rijk vertegenwoordigd op Lowlands. Dat Unknown Mortal Orchestra (UMO) binnen dit genre de beste band op Lowlands is, bewijzen Ruben Nielson & Co vanavond in de India. De lome liedjes van het album II zijn live gruizige rockers.
HET CONCERT:
DE ACT:
Typisch aan de huidige stroom psychedelische buzzbands: retromuziek aan de man brengen met 2.0 methoden. Frontman Ruban Nielson bracht de eerste track ‘Ffunny Ffriends’ in 2010 uit op een anoniem Bandcamp-profiel. Muziekblogs probeerden uit te vinden wie hiervoor verantwoordelijk was en toen Nielson uiteindelijk de track claimde was de aandacht al getrokken. Nu is de band overal aan het buzzen sinds eerder dit jaar hun tweede album – simpelweg getiteld II – uitkwam. Sterke songs als ‘Simply Sleep’ and ‘So Good At Being In Trouble’ worden gedragen door de hoge zang van Ruban Nielson, spacy gitaareffecten en drums die ouderwets uit een kartonnen doos lijken te komen.
HET NUMMER:
Man, wat rockt Unknown Mortal Orchestra live! En nergens klinkt de band zo compact als op ‘No Need For A Leader’, op het album al een van de snellere nummers en live echt een knaller.
HET MOMENT:
Ook nummers die op II nog zo lekker mellow klonken, ontsporen live. Met name ‘From The Sun’, openingstrack van de plaat en vanmiddag ook vroeg in de set gespeeld. Inclusief een minutenlange Hendrix-achtige gitaarsolo waarbij het wah-pedaal eraan moet geloven. Heerlijk.
OOK OPMERKELIJK:
Eerste single ‘Swim and Sleep’, waarschijnlijk het bekendste nummer van UMO, krijgt dan juist weer een opvallend puntige uitvoering. Goed getimed zo tussen al het psychedelische geweld, gewoon even een liedje van 2:45 met kop en staart.
HET PUBLIEK:
De bezoekers reageren soms uitzinnig op het gitaargeweld van Nielson, na zijn solo’s volgt steevast een uitbundig applaus. Maar toch ontkomt ook UMO er niet aan dat de India gaandeweg leegstroomt. Komen Lowlanders tegenwoordig alleen voor de feestjes? Is een gitaarconcert van een uur tegenwoordig te veel gevraagd voor de concentratie-spanningsboog van het publiek? Het lijkt er wel wat op, ook bij Mikal Cronin en The Veils verliet een groot deel van het publiek halverwege de tent. Finn Andrews van laatstgenoemde band staat overigens wél in het publiek bij UMO, met een biertje in zijn hand en een tevreden lach op zijn gezicht.
HET OORDEEL:
UMO heeft vanavond maar acht liedjes op de setlist staan. Daar weten ze bijna een uur mee te vullen, hoewel de band er uiteindelijk vijf minuten te vroeg mee ophoudt. Minutenlange psychedelische jams zijn het recept van UMO live. En dat wordt nergens saai of oubollig, alles aan UMO klinkt fris. Nielson is bovendien een begenadigd gitarist. Afsluiter ‘Boy Witch’ is exemplarisch voor de houding van de band: het meest experimentele nummer van de set bewaart UMO lekker voor het laatst. En waarom ook niet, alleen de die-hards staan nog in te India. En dat is te merken aan de wietlucht, die omgekeerd evenredig aan het aantal mensen in de tent juist sterker is geworden.