#LL13: De chocoladedoos van The 1975 is snel leeg

Britten trakteren op laffe, matte funkpop

Menno Visser ,

Flirten met de late eighties en vroege nineties is weer bonton, zowel in de dance als bij de bandjes. Toevallig staan er vanmiddag op Lowlands twee Britse bandjes die aanschurken tegen de smooth sound die jarenlang uit de mode was: Theme Park in de Charlie en The 1975 in de India. We nemen een kijkje bij die laatste.

HET CONCERT:

The 1975, Lowlands India, vrijdag 16 augustus 2013

DE ACT:

Licht funky, veel opvullende synths en een zwaar geproduceerde sound, zo klinkt The 1975. De indiepopband uit Manchester grijpt niet zozeer terug naar de seventies, maar verkent eerder de periode 1985-1995. Na vier EP's komt begin september hun ongetitelde debuutalbum uit. Ze stonden reeds in het voorprogramma van Muse en The Rolling Stones.

HET NUMMER:

'Chocolate': tot nu toe het grootste hitje en terecht. Het zomerse rifje doet het prima op de radio en blijft lekker in je hoofd hangen. Maar wie lekker tien variaties op 'Chocolate' verwacht komt bedrogen uit. Hun chocoladedoos is maar karig gevuld met sterke songs.

HET MOMENT:

'We flew here from Tokyo,' flapt zanger Matthew Healy er op een gegeven moment uit. Aha, de aap komt uit de mouw. De band speelde inderdaad twee dagen terug nog in de Astro Hall in de Japanse hoofdstad voor maximaal 400 man. Vandaar die matte uitstraling door de jetlag.

HET PUBLIEK:

Iedereen die de rauwe blues van Seasick Steve of de metal van Bullet For My Valentine niet trekt, en dus ander vertier zoekt. Een beetje gemiddeld Lowlandspubliek dus. De India staat wel redelijk vol, maar veel interactie met de band is er niet, de strandbal die het publiek rondgaat is boeiender.

HET OORDEEL:

Je ziet gitaren, je hoort veel synths. De kastjes met toetsen staan wel op het podium, maar worden nauwelijks aangeraakt. Het maakt het er allemaal niet veel geloofwaardiger op. Wat je wel krijgt is veel laffe funk, het ene oor in, het andere oor uit. Level 42 had in ieder geval wat meer pit en The Handsome Poets - de Nederlandse band die uit dezelfde bak vist - meer sterke songs. Tel daarbij op de matte vertoning door de jetlag en dan is het maar goed dat we hier geen cijfer geven...