Franz Ferdinand, Lowlands Alpha, zondag 18 augustus 2013 

Het initiële doel van Franz Ferdinand om meisjes te laten dansen op gitaarmuziek is lang en breed ingelost. De onweerstaanbare indierock zette ook jongens in beweging en maakte de weg vrij voor een hausse aan new wave-bands die ondertussen bijna allemaal zijn verdwenen of platen maken die je je ergste vijand niet toewenst. De Schotten zijn het geluid van het debuut vrij trouw gebleven, al werd op het onderschatte Tonight: Franz Ferdinand nog voorzichtig met elektronica geëxperimenteerd. Onlangs zijn singles ‘Right Action’ en ‘Love Illumination’ van de te verschijnen vierde uitgebracht. Die klinken instant vertrouwd.

Franz Ferdinand heeft meerdere Alpha-killers. Maar ‘Take Me Out’ is en blijft de grootste moordenaar.

De band zet al een sterke versie van ‘Can’t Stop Feeling’ neer, en het wordt nog leuker als hij overgaat in een flard ‘I Feel Love.’ Die van Donna Summer inderdaad.

Als een na laatste in de set wordt duidelijk dat nieuwe single ‘Love Illumination’ ook live weet te knallen. De energie van de zojuist gespeelde ‘This Fire’ en ‘Take Me Out’ hangt nog in de tent en blijft daar ook. Slim. Franz Ferdinand laat weten dat ze er een nieuwe vaste waarde bij hebben.

De Alpha is vol en houdt tot op de achterste, springende rijen van Franz Ferdinand.

Franz Ferdinand levert, zoals het sinds de oprichting doet. Rukte Editors gister nog wild vuur en zwaardere gitaren aan, hier staat dat ene bandje dat altijd zo verdomd goed speelt. Ook vanavond is de Schotse tandem in bloedvorm en komen de Greatest Hits van de drie platen voorbij. ‘Take Me Out’, ‘Michael’, ‘Do You Want To?’, ‘Ulysses’, ‘This Fire’, niets wordt overgeslagen. Het opvallendst is een vurige versie van ‘Can’t Stop Feeling’ met gierende synths en een flard ‘I Feel Love’ van Donna Summer: dat past natuurlijk perfect bij de dansbare pop van dit viertal. Maar echt benieuwd zijn we natuurlijk naar het laatste materiaal. Vijf nieuwe nummers worden gespeeld en de Alpha hoort dat de Schotten niet aan hun Kid A zijn bezig geweest. Het electronische ‘Lucid Dreams’ van Tonight: Franz Ferdinand was achteraf geen voorbode maar een uitstapje. Het Right Words-werk past namelijk vlekkeloos bij de set, qua herkenbaarheid, maar ook qua songniveau. Sterke liedjes dus. Volgepakt met slimme ideeën. Zo’n ‘Evil Eye’ wil je meteen nog tien keer horen. Maar als de band binnen ‘t eigen straatje blijft leveren, zal het ook niet de euforie losmaken als die eerste keer dat je ‘Take Me Out’ op de dansvloer hoorde, je beide voeten van de vloer, je beide vuisten in de lucht. Toch maakt dit uur op Lowlands duidelijk waarom het zo makkelijk is om ontzettend van Franz Ferdinand te houden. Door het optimisme, het constante hoge niveau, de lol waarmee de oude en nieuwe Greatest Hits worden neergezet. Het dak eraf, de grote grijns erop.